Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

«Τὸ συντριβάνι», ἕνα ποίημα τῆς Κατερίνας Ἀγγελάκη Ρούκ







ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ

Στὸν μουχλιασμένο κῆπο
ξανακυλάει τ νερὸ
ἀπ' τὸ πέτρινο στόμα τοῦ Ποσειδώνα
καὶ τὸ βατράχι ἀήττητο
νέα γενιὰ ἐτοιμάζει.
πάνω σὲ βλοσυρὰ ἀπολιθώματα.
, ναί, τὸ ἴδιο ἀπροσδόκητα
ἡ γλύκα ξεχειλίζει
τὸ συντριβάνι ἀνατέλει
τοὺς νερένιους ἥλιους του ξανὰ
ἐνῶ ἡ ψυχή μου
νυφίτσ' ἀπροετοίμαστη
σκιάζεται στὴ φουντωτὴ μόνη της.
Κι ὅπως τὸ πάρκο ἀνασαλεύει ἀργὰ
κι ἀναγαλιάζουν ο κουκουβάγιες
στὰ σκοτεινὰ γραφεῖα τους
κι ἀκούγονται οἱ πίδακες βροντεροὶ
μέσ' ἀπ' τὶς σιωπηλὲς πέτρες
τῆς κλειστῆς κατοικίας
ἔτσι κι ἡ ἔπαυλη-ζωή μου
ζωντανεύει ξανὰ
ἀπὸ τὰ γάργαρα νερὰ
ποὺ μοῦ 'χυσες στὸ στόμα.

Πηγή

Κατερίνα Ἀγγελάκη-Ρούκ, ἀπὸ τὴ συλλογή, Ἐνάντιος ἔρωτας, ἐκδόσεις Κέδρος, Ἀθήνα, 1982.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου