Κόνιν αἰθαλόεσσαν...

 

Την περασμένη Παρασκευή, λέει, ο Πρόεδρος Ομπάμα όρισε το ιστορικό γκέι μπαρ Stonewall Inn, που βρίσκεται στο νούμερο 53 της Christopher Street, στη συνοικία Greenwich Village, στο κάτω Μανχάταν, ως το πρώτο από τα 122 Εθνικά Μνημεία στις ΗΠΑ που τιμά το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, κλπ, κλπ.

Τι έχουμε εδώ δηλαδή; Η συντεταγμένη πολιτεία αναγνωρίζει και ορίζει ως εθνικό μνημείο ένα ιστορικό γκέι μπαρ. Για τα γεγονότα της 28ης Ιουνίου του 1969 στο μπαρ Stonewall Inn, που ήταν και η αιτία προκειμένου να ξεκινήσουν τα ανά τον κόσμο Gay Pride, ασχοληθήκαμε σε ἄλλες ανάρτησεις μας, οπότε όποιος επιθυμεί μπορεί να ανατρέξει ΕΔΩ  και ΕΔΩ για να διαβάσει τα καθέκαστα.

Αλήθεια, ποια ήταν η αιτία γι' αυτά τα γεγονότα; Δεν ήταν η αστυνομία; Μια αστυνομία που παίρνει και εκτελεί εντολές από την ίδια την πολιτεία; Και αλήθεια, τι λόγο είχε τότε για να το κάνει; Δηλαδή τώρα η πολιτεία αναγνωρίζει το λάθος της; ή απλά προσπαθεί να εξευμενίσει τις Ερινύες της που οργισμένες χρόνια τώρα -λογικά- την κυνηγούν; ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω, μια και τα τραγικά γεγονότα σε ένα άλλο μπαρ είναι πολύ πρόσφατα, άκρως οδυνηρά και πρέπει να καθησυχαστεί ο γκέι κόσμος; Επομένως η στιγμή δεν είναι καθόλου τυχαία και αναρωτιέται κανείς γιατί θα πρέπει οι αναγνωρίσεις αυτές να μοιάζουν σαν επικήδειοι τόσων ψυχών...

Για να καταλάβω κι εγώ -μια και οφείλω να ομολογήσω με δέρνει μια μικρή (;) διανοητική καθυστέρηση-, τώρα η πολιτεία, η εκκλησία και η αστυνομία δεν θα αποκαλεί τους ομοφυλόφιλους ανώμαλους, εκτρώματα, λάθος της φύσης, αμαρτωλούς και καταραμένους; Θα τους δεχθούν στις αγκάλες τους ως άλλους άσωτους γιούς;

Ο Γιάννης Σκαρίμπας -αλήθεια πόσοι από τους νεαρούς που βγαίνουν στους δρόμους και λικνίζουν τα καλλίγραμμα τατουαρισμένα κορμιά τους κραδαίνοντας πολύχρωμες σημαίες, και πανηγυρίζουν και βροντοφωνάζουν για τα δικαιώματά τους, τον έχουν διαβάσει για να μην πω μελετήσει; Εδώ μάλλον πηγαίνει η φράση από το γνωστό ανέκδοτο: Που πας ρε έρμε Καραμήτρο;

Και ο Σκαρίμπας αναφέρεται τώρα εντελώς τυχαία, είναι πραγματικά πολύ μεγάλος ο κατάλογος που θα έπρεπε να συντάξω. Ο Σκαρίμπας, λοιπόν, λέει κάπου ότι η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν η αναγνώριση και Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και αυτό γιατί τι είπαν τότε:

- Έχεις δικαιώματα;

- Ναι.

- Ωραία. Ποια είναι;

- Αυτά.

- Πάρε τα λοιπόν και μην ξαναμιλήσεις.

Ε! δεν ξαναμίλησε ποτέ κανένας για δικαιώματα. Απλά, στα καταπατούν δοθείσης ευκαιρίας, και άντε να πεις ότι στα καταπατούν. Σου λένε «Μα στα έχω αναγνωρίζει, τι φωνάζεις;».

Για να φτάσω σε ένα τέλος σε τούτο το λιλιπούτειο κείμενο, αν έχω να πω κάτι, είναι αυτό που το κίνημα, που εγώ αποκαλώ Ελληνισμός, μού δίδαξε εδώ και πολλά χρόνια. Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας. Με άλλα λόγια όταν η πολιτεία με χαϊδεύει, κάτι κρύβεται. Είναι αυτό ακριβώς που έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης. «Τα πτυχία και τους τίτλους τα δίνει η πολιτεία για να καθίσεις φρόνημα. Να σε κάνει αγοραίο, εμπορεύσιμο». Με άλλα, πιο απλά λόγια, όλα αυτά η πολιτεία δεν τα κάνει για να σε αναγνωρίσει αλλά για να σου ρίξει αθάλη στα μάτια και να σε εξαναγκάσει να σιωπήσεις και να μπεις σε μια άκρη. Άκρη άχρωμη και θολή, όπου μια κόνιν αιθαλόεσσαν βρίθει επικαθήμενη παντού. Να εισέλθεις δηλαδή σε έναν βαλτότοπο όπου τίποτα δεν κινείται, αλλά και τίποτα δεν επιζεί κανονικά, μια και όλα σε ένα τέτοιο τόπο, ακόμα και η ίδια η ζωή, είναι πρωτόλεια και όχι ολοκληρωμένη ύπαρξη.

---

gayekfansi.blogspot.gr