gay ekfansi: "Como una novia sin sexo" (Bromance), a film by Lucas Santa Ana

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

"Como una novia sin sexo" (Bromance), a film by Lucas Santa Ana

"Como una novia sin sexo" (Bromance), μιὰ ταινία τοῦ Lucas Santa Ana

Μιὰ φιλικὴ παρέα δὲν εἶναι παρὰ μιὰ ὁμάδα ἀτόμων μὲ κοινὰ ἐνδιαφέροντα, ἐνίοτε καὶ στόχους. Μιὰ ὁμάδα κλειστὴ ποὺ προκειμένου νὰ γίνεις μέλος της, πιθανότατα, νὰ περάσεις ἀπὸ μιὰ ἄτυπη ἀλλὰ οὐσιαστικὴ δοκιμασία. Οἱ παρέες γράφουν ἱστορία μᾶς τραγουδοῦσε παλαιότερα ὁ Διονύσης Σαββόπουλος καὶ πραγματικὰ μέσα ἀπὸ παρέες ξεκίνησαν κινήματα καὶ γράφτηκε ἱστορία, κυρίως στὸν τομέα τῶν τεχνῶν. Οἱ παρέες συνήθως εἶναι ἀντρικὲς ἀφοῦ, ἀπὸ τὴ μυθολογία ἀκόμα, οἱ ἄντρες κυρίως ἦταν αὐτοὶ ποὺ συνδέονταν φιλικά, μιὰ καὶ ὁ ρόλος καὶ ἡ θέση τῆς γυναίκας ἦταν περιορισμένος — ἂν καὶ ἡ Σαπφὼ ἄλλα μᾶς ὑποδεικνύει..

Πότε διαλύεται μιὰ παρέα; Ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα! Στὴν ἐρώτηση αὐτὴ ἡ συνήθης ἀπάντηση εἶναι: ὅταν στὴν παρέα τῶν ἀνδρῶν εἰσχωρίσει γυναίκα. Μὲ ἄλλα λόγια, πληθώρα ἀπὸ παρέες διαλύθηκε ὅταν κάποιο μέλος της ἐρωτεύτηκε!! Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν κάνουμε τὸ λάθος καὶ ρίξουμε τὴν εὐθύνη ἀποκλειστικὰ στὶς γυναῖκες, ὅπως στὴν ἑβραϊκὴ μυθολογία χρεώνουν στὴν Εὔα τὴν ἀπώλεια τοῦ παραδείσου, νὰ ποῦμε πὼς ἀνταγωνισμοί, ὑψηλὲς προσωπικὲς φιλοδοξίες καὶ ζήλια εἶναι οἱ βασικὲς αἰτίες γιὰ νὰ διαλυθεῖ μιὰ παρέα.

Οἱ παρέες γίνονται ἐπιτακτικὲς στὴν περίοδο τῆς ἐφηβείας ἀλλὰ καὶ στὰ φοιτητικὰ χρόνια. Εἶναι ἡ περίοδος ποὺ ἡ οἰκογένεια ἔχει πάψει νὰ ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἔφηβο καὶ οἱ συνομήλικοί του εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸν προσελκύουν. Ἐξάλλου οἱ φίλοι εἶναι αὐτοὶ στοὺς ὁποίους θὰ ἐξομολογηθεῖς τοὺς πρώτους σου ἔρωτες, τὰ πρῶτα σου σκιρτήματα καὶ τὶς ἀνησυχίες σου. Δὲν ὑπάρχει μέρα ποὺ νὰ μὴν θέλεις νὰ βρεθεῖς μὲ τὴν παρέα σου, νὰ τριγυρίσεις μαζί της, νὰ παίξεις, νὰ γελάσεις, νὰ ξενυχτήσεις, νὰ φλερτάρεις, νὰ πᾶς σινεμά, νὰ ξεδώσεις στὶς διακοπὲς κ.πλ

Κάπως ἔτσι ξεκινοῦν καὶ οἱ φίλοι τῆς ταινίας ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ ἐδῶ καὶ ποὺ φέρει τὸν τίτλο Como unanovia sin sexo. Ἀνέμελα, μὲ τὰ σακκίδια στὴν πλάτη καὶ τὴν κάμερα στὸ χέρι, ὁ Daniel (Javier De Pietro), ὁ Adrián (Agustin Pardella), καὶ ὁ Santiago (Marcos Ribas), ξεκινοῦν γιὰ τὶς καλοκαιρινές τους διακοπὲς σὲ ἕνα παραθαλάσσιο κάμπινγκ μὲ πρόθεση ὄχι νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο βέβαια, ἀλλὰ νὰ περάσουν καλὰ τὶς ζεστὲς μέρες τοῦ καλοκαιριοῦ. Τοῦτες οἱ διακοπὲς ὅμως, ποὺ οὐσιαστικὰ δὲν εἶναι παρὰ μιὰ τελετὴ ἐνηλικίωσης γιὰ τοὺς ἥρωές μας, θὰ φέρουν στὴν ἐπιφάνεια κάτω ἀπὸ τὸ ἄπλετο ἀλλὰ καὶ ἀνελέητο μεσογειακὸ φῶς, αἰσθήματα, πάθη, ἀγωνίες, ἀδιέξοδα, ποὺ θὰ τοὺς δοκιμάσουν σκληρά, καὶ κατ᾿ ἐπέκταση, θὰ δοκιμάσουν τὴ σχέση τους.

Ὅλα θὰ ξεκινήσουν ὅταν ὁ Ντανιὲλ ἀνακαλύπτει τὴν ἐρωτικὴ ἔλξη ποὺ τοῦ προκελεῖ ὁ Σαντιάγο. Ἕνας Σαντιάγο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ, ἀφοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδεχτεῖ αὐτή του τὴν πλευρά, καὶ ποὺ οὐσιαστικὰ παλεύει βαθιὰ μέσα του μὲ τοὺς δικούς του φόβους, ἐνοχὲς καὶ τύψεις. «Δὲν μπορῶ νὰ σὲ ἀκολουθήσω στὸν δρόμο ποὺ βαδίζεις», ἀκοῦμε νὰ λέει στὸν Ντανιέλ.

Ἐπιπλέον, ὅταν στὴν κλειστή, ὡς κάστα, ἀνδροπαρέα, θὰ μπεῖ ἡ Julieta (Luara Pascual), μιὰ νεαρὴ καλλονὴ πού, ὅπως μαθαίνουμε, παραθερίζει μόνη της μετὰ τὸν πρόσφατο χωρισμό της καὶ συνδέεται τάχιστα μὲ τὸν Σαντιάγο, τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ προκαλέσει ἀνατροπὴ στὶς λεπτὲς ἰσσοροπίες τῆς ἀνδροπαρέας, καθὼς οἱ σχέσεις κλονίζονται, ἔτσι ἡ καθημερινότητα τῶν διακοπῶν τους ἀνατρέπεται καὶ ἡ παρέα σαματᾶ νὰ εἶναι παρέα.

Ὁ σκηνοθέτης Lukas Santa Ana ποὺ ὑπογράφει καὶ τὸ σενάριο τῆς ταινίας παρέα μὲ τὸν Diego Mina, παρακολουθεῖ τοὺς νεαροὺς σὲ ὅλες τους τὶς ἐκρήξεις, ἀναζητήσεις, διαφωνίες, μὲ μιὰ κάμερα ποὺ σχεδὸν καταγράφει τὰ γεγονότα ντοκιμαντερίστικα. Λὲς καὶ κάποιος κοινωνιολόγος ἢ ψυχολόγος τὴν ἔχει στήσει καὶ τοὺς τραβάει κρυφὰ μὲ σκοπὸ νὰ μελετήσει τὶς συμπεριφορές τους.

Ὅμως ὁ ἐρωτευμένος Ντανιὲλ ἔχει ἀποφασίσει νὰ βαδίσει μποροστά, χωρὶς νὰ ὺπολογίζει τὴ γνώμη καὶ τὰ λόγια τοῦ περίγυρού του. Στὴν ἐρώτιση τοῦ Σαντιάγο ἂν μπορουν τουλάχιστον νὰ παραμείνουν φίλοι, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀρνητική, μιὰ καὶ ἡ κλειστὴ ὁμάδα τώρα πιὰ δὲν εἶναι ἕνα ἐνιαῖο κύτταρο ἀλλὰ διαιρέθηκε σὲ τρία ἀνεξάρτητα κομμάτια ποὺ τὸ καθένα διεκδικεῖ τὸ μερίδιό του στὴν εὐτυχία· κατ᾿ ἐπέκταση στὴ ζωή — πραγματικὰ εἶναι ἐξαιρετικὸ τὸ εὕρημα τῶν βιντεοκασσετῶν ποὺ καίγονται πυρπολώντας ἀλλὰ καὶ ἀποκαθάροντας τὸ παρελθόν, δηλαδὴ τὴν παρέα.

Μιὰ ματιὰ πάνω στὶς φιλικὲς σχέσεις καὶ στὴν ὁριακὴ γραμμὴ ποὺ τὶς χωρίζει ἀπὸ τὸν ἔρωτα, ἤ, τὸ μίσος· τὸ ἴδιο κάνει.