gay ekfansi: "Άγρια βλαστάρια", μια ταινία του Αντρέ Τεσινέ ("Les Roseaux Sauvages", a film by André Téchiné)

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

"Άγρια βλαστάρια", μια ταινία του Αντρέ Τεσινέ ("Les Roseaux Sauvages", a film by André Téchiné)

Τα Άγρια βλαστάρια (Les Roseaux Sauvages 1994) [Wild Reed], μας έρχονται από τη Γαλλία και είναι η ιστορία τριών νέων σε ένα γαλλικό οικοτροφείο κάπου στο νότο, το 1962, εποχή όπου η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του Γαλλοαλγερινού πολέμου εξακολουθεί να επισκιάζει και να καθορίζει τη ζωή.

Ο παλιός θεωρητικός του Γαλλικού σινεμά Αντρέ Τεσινέ (André Téchiné), όχι μόνο μας εκπλήσσει ευχάριστα αλλά και ουσιαστικά, αφού πηγαίνει σε βάθος με τούτη την σπουδαία ταινία του, πάντα με τον γνωστό αμβλύ αλλά ήπιο τρόπο του. Ο Τεσινέ επισημαίνει την τονική ακεραιότητα, τη δυναμική συμμετρία της γαλλικής υπαίθρου, τους ηθοποιούς του και την χρονική ακολουθία με έναν τρόπο που λίγοι μπορούν.

Τρις χαρακτήρες στα πρόθυρα της εφηβείας τους, της μετάβασής τους δηλαδή από παιδιά σε άντρες, με τη γαλλο-αλγερινή σύγκρουση να υποβόσκει στο παρασκήνιο. Το ένα είναι gay, η δεύτερη, η Maite (Elodie Bouchez) φίλη του bi-sexual και ο τρίτος είναι straight. Η μετάβασή τους στην ενήλικη ζωή, το δώρο της αγάπης, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας και του φύλου, αλλά και το αμφιλεγόμενο κόστος του αιματηρού πολέμου διαπερνούν υπόγεια όλη την ταινία. Οι ήρωές μας είναι λοιπόν στα πρόθυρα της ενηλικίωσης, κινούνται αργά αλλά αναπόφευκτα προς την κατεύθυνση των φόβων τους, των ονείρων τους, αλλά και των απολαύσεων που η ηλικία τους παρέχει, ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά τους.

Το πρώτο μέρος της ταινίας επικεντρώνεται στον Francois (Gael Morel), έναν ήσυχο, διστακτικό μαθητή και στη διαδικασία του συμβιβασμού του με την ομοφυλοφιλία του. «Είμαι πούστης, είμαι πούστης, είμαι πούστης», λέει στο είδωλό του στον καθρέφτη, σε μια συνταρακτική σκηνή που λειτουργεί σε διάφορα επίπεδα. Είναι στην ουσία η εσωτερίκευση της άποψης του κόσμου, η προσπάθεια να αποκτήσει γνώση πάνω του. Είναι ο εκφοβισμός και η αποδοχή του ίδιου του του εαυτού.

Το αντικείμενο του πόθου του είναι ένα αγόρι με το όνομα Serge Bartolo (Stephane Rideau). Ένας ψηλός, αθλητικός συμμαθητής του, που του ξυπνά την σεξουαλικότητά του. Ο Serge, ζει στον κοιτώνα με τον Francois, και έχει πλήρη επίγνωση του πολέμου, χάρη στον αδελφό του που έχει καταταχθεί εθελοντής για να πολεμήσει στην Αλγερία. Η φευγαλέα σχέση τους η πίκρα και απογοήτευση της διακοπής της πριν καλά-καλά αρχίσει, θα φέρουν τον Francois πιο κοντά στη γνώση και την αποδοχή του εαυτού του. Συγκλονιστική η σκηνή που λέει στον Serge, «μπορώ να περιμένω ξανά κάτι από σένα;» και εδώ έγκειται η τραγικότητα του χαρακτήρα του, που πλέον συνειδητοποιεί με αυτή του η φράση, ότι σε μια κοινωνία που δεν τον δέχεται, η ζωή του θα παραπαίει μεταξύ υποκρισίας, ψεύδους και ζητιανιάς -είμαστε στο 1962 μην το λησμονούμε.

Η ταινία είχε σημαντική επιτυχία στη Γαλλία, όπου κέρδισε τέσσερα βραβεία Cesar, συμπεριλαμβανομένου και εκείνο της καλύτερης ταινίας. Τα Άγρια βλαστάρια είναι μια ταινία για τους ανθρώπους και τις δύσκολες δραματικές μεταβάσεις τους, είναι η προσαρμογή του οράματός τους για να γίνουν πιο ανεκτικοί οι άλλοι, που πάντα κατά τον Σαρτρ είναι η κόλαση, αλλά και το κέρδος τους που είναι η σοφία. Αυτό που κάνει τούτη την ταινία σπουδαία, είναι ο ζεστός και ειλικρινής τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται η σεξουαλική αφύπνιση των νέων. Τα παιδιά φαίνονται απολύτως πραγματικά, φυσιολογικά, και οι διάλογοι είναι έντονοι και αυθεντικοί. Σπουδαίος πραγματικά ο τρόπος που ο Τεσινέ χειρίζεται το όλο θέμα της σεξουαλικότητά τους και την αποδοχή της.

Τα Άγρια βλαστάρια στα 110 λεπτά τους είναι ένα φιλμ εντυπωσιακά ευαίσθητο και περίπλοκο, όμορφα δραματοποιημένο. Φιλμ που με το νεαρό cast του θα σας συγκινήσει. Μια ταινία για τις τελευταίες μέρες της εφηβείας, της ανεμελιάς, της χάριτος, που θα μετατραπούν σε επίγνωση όσο οδυνηρή και αν είναι.

Μια ταινία για τους νέους, για τους ανοιχτόμυαλους ενήλικες, για το μακρινό της μνήμης και το εγγύς της πραγματικότητας.

Σημειώσεις