ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ...

 

 

Henri Cartier-Bresson, Ρώμη, 1955.

 

 

 

Σημασία ἔχει ν’ ἀγαπᾶς... Ἄνευ Ὅρων

  

 

 

 

(Πραγματικὰ ἐξαιρετικὴ ἡ ἰδέα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. νὰ δωθεῖ στὸ τρέιλερ ὁ ἑλληνικὸς τίτλος τῆς ταινίας τοῦ Ἀντρέι Ζουλάφσκι “L'important c'est d'aimer” [1975] – ὅποιος τὴν ἔχει δεῖ κατανοεῖ καὶ τὸ γιατί...).

 

 

Εὐχαριστοῦμε Γιάννη...

 

 

Διεθνὴς Ἡμέρα κατὰ τῆς Ὁμοφοβίας - Τρανσφοβίας - Ἀμφιφοβίας

 

 

 

 

 

Ἀφίσα τῆς ταινίας τοῦ Σεμπαστιὰν Λέλιο Μιὰ φανταστικὴ γυναίκα (Una mujer fantástica, 2017).

 

 

«ZACKIE OH», ἕνα ποίημα τοῦ Νικόλα Κουτσοδόντη

 

 

ZACKIE OH

Πολὺ φῶς παρὰ τὰ σύννεφα

μεγάλα σὰν πόδια ἀντρικὰ

τσουρέκια φουσκωμένα τὰ στήθια

στοῦ Βενέτη τὴ βιτρίνα ἕνας στὸ στόμα

ἐνοχλημένος μὲ μιὰν ἄφτρα

ὁ γιός του μὲ τὴν πρωινή του σηκωμάρα

σχόλαγε σὲ καμιὰ ὥρα

μάγουλα καθαρὰ θυμίζουνε βιβλία αὐτοβελτίωσης

φτωχομπινέδες ποὺ διαβάζουν «Ἐφοπλιστὴ»

χαφιέδες μὲ τὴν Παναγιὰ γιὰ φοροτεχνικό

Zackie Oh δεκαοχὼ βραζιλιάνες τρὰνς

σοῦ δείχνουνε

τὶς σφαῖρες στὸ κορμὶ

Zackie Oh ἄκου τὸ τραγούδι τοῦ Σελὶμ

κρυμμένο σὲ τσετσένικο χωράφι

Zackie Oh εἶχε Τόσκα στὴν ὄπερα καθὼς

πυροβολούσανε τὸν Μίλκ

Zackie Oh ὁ Κέβιν ἦταν Ράπερ στὸ Πουέρτο Ρίκο

Zackie Oh ὁ Μάθιου Σέπαρντ ἔγινε τὸ πιὸ πορφυρὸ

σκιάχτρο τοῦ Γουαϊόμινγκ

Zackie Oh ὁ Τζὸ Ρόουζ ἀπὸ τὸ Μόντρεαλ εἶχε

φούξια μαλλὶ

Zackie Oh σαράντα ἐννιὰ χορεύουνε στὸ Ὀρλάντο

τὴ Ριάνα

Zackie Oh στὸ Παγκράτι ρίχνουνε χλωρίνη στὰ ζευγάρια

Zackie Oh ζητοῦνε προστασία ἀπὸ τοὺς κλέφτες

στὶς φυλλάδες

εἰδήμονες τῆς τέχνης μορφωμένοι τόσο

ποὺ θαρρεῖς περνᾶ ἀπ᾿ τὴν κοιλιά τους τρύπα

πού ᾿χει φτιάξει ὁ Ἐγγονόπουλος

Zackie Oh εἶναι μέσα Σεπτέμβρη τοῦ Σταυροῦ

καὶ στὸ λύκειο ἕνας παπᾶς μὲ τρόμαξε

μὲ παραμύθια γιὰ πανέμορφους ἀγγέλους

ποὺ προσγειωθήκανε στὴ γῆ καὶ θὰ τοὺς

βίαζαν οἱ πούστηδες

Zackie Oh τὸ μαχαίρι δὲν εἶχε ποτὲ

δικό μας ἀποτύπωμα

Zackie Oh οἱ γονεῖς σου σ᾿ ἀγαποῦσαν καὶ χτὲς

στὸ τρένο ἄου! Φώναξε τὸ ἕνα

ἀδελφάκι ἀπ᾿ τὰ δυὸ ποὺ ἔπαιζαν σκληρὰ

«πέτρα ψαλίδι»

Zackie Oh ὸ άδελφός σου σ᾿ ἀγαποῦσε

Zackie Oh κάποιος μεγάλωσε στὸ χωριὸ

εἶχε τσιμπιθεῖ στὰ δέκα μ᾿ ἕνα κοριτσάκι

στὸ παιδικό του ξυλουργεῖο πῆρε τὸ πρῶτο του φιλὶ

τῆς κράταγε τὸ χέρι καὶ κλωτσοῦσε

σάπια λεμόνια στὸν δρόμο

ἔπειτα ἔβαλε στολὴ καὶ βρέθηκε στὴ Γλάδστωνος

Zackie Oh σ᾿ ἕνα σπίτι στὸ Γκύζη ξάπλωσα

μ᾿ ἕνα σγουρόμαλλο ἀγόρι

στὸ στῆθος μου εἶχε κουρνιάσει

μὲ τὰ μάτια ἀνοιχτὰ – φοβόταν μὴν τὸν κλέψω

Zackie Oh χάρισα ἕνα τριαντάφυλλο στὸ ἀγόρι

ὅταν πάθανε ὁ παπποῦς του

ἔκλαιγε σὰν παιδὶ στὴ Μόρια

Zackie Oh δὲ μὲ ξαπλώνουμε ἀμαχητὶ

στὴ Γλάδστωνος.

---

Νικόλας Κουτσοδόντης, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Μόνο κανέναν μὴ μοῦ φέρεις σπίτι, Ἐκδόσεις Θράκα, Λάρισα, 2021.