«Τὰ καημένα τὰ πουλάκια», ἕνα ποίημα τοῦ Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

ΤΑ ΚΑΗΜΕΝΑ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ

Κρύο βαρύ, χειμώνας ὄξω,

τρέμουν οἱ φωτιὲς στὰ τζάκια·

τώρα, ποιός τὰ συλλογιέται

τὰ καημένα τὰ πουλάκια.

Τὰ πουλάκια εἶναι στὰ δέντρα,

τὰ πουλάκια εἶναι στὰ δάση,

-τὰ πουλάκια θὰ τὰ πάρει

ὁ βοριὰς ποὺ θὰ περάσει.

Ἡ βροχὴ καὶ τὸ χαλάζι,

κι ὁ βοριὰς ποὺ θὰ περάσει,

-καὶ τὸ χιὸνι, ποὺ τὸ παίρνουν,

στὶς αὐλές, μὲ τὸ φαράσι...

Κι ἂν ἡ νύχτα εἶναι μεγάλη,

κ' ἔρχεται γιομάτη τρόμους,

κι ἂν ὁ θάνατος, ἀπόψε,

φέρνει γύρα, μὲς στοὺς δρόμους,

κι ἂν ἡ παγωνιὰ θερίζει,

κι εἶναι δίχως ρουχαλάκια,

δὲ βαριέσαι, -ποιός θυμᾶται

τὰ καημένα τὰ πουλάκια...

Τὰ πουλάκια εἶναι στὰ δέντρα,

τὰ πουλάκια εἶναι στὰ δάση,

-τὰ πουλάκια θὰ τὰ πάρει,

ὁ βοριὰς ποὺ θὰ περάσει·

ἡ βροχή, καὶ τὸ χαλάζι,

κι ὁ βοριὰς ποὺ θὰ περάσει,

-καὶ τὸ χιόνι, ποὺ τὸ παίρνουν,

στὶς αὐλές, μὲ τὸ φαράσι...

Στὰ παιδάκια εἶναι τά χάδια,

στὰ παιδάκια, τὰ φιλάκια:

τὼρα, ποιός τά συλλογιέται

τὰ καημένα τὰ πουλάκια;

Κι ὅταν γίνει, πάλι, βράδυ,

κι ὅλοι πᾶνε νὰ πλαγιάσουν,

νὰ χωθοῦν μὲς στά κρεββάτια,

μὴν τυχὸν καὶ ξεπαγιάσουν,

τὰ πουλάκια τὰ καημένα,

τὰ πουλάκια, τώρα, πέρα

θὰ χαθοῦν, χωρίς ἐλπίδα

νὰ φανοῦν τὴν ἄλλη μέρα...

Πηγή

---

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ποιήματα. Εἰσαγωγή, σχόλια, παρουσίαση, Ἄρη Δικταίου., ἐκδόσεις Φέξη, Ἀθήνα 1964.

Σημείωση:

Χωρίς νὰ ὑπάρχει οὔτε ἴχνος πρόθεσης γιὰ ἀνάλυση τοῦ ποιήματος, μιὰ καὶ πιστεύω ἀπόλυτα, πὼς ἕνα ποίημα εἶναι ὅ,τι ἐκλαμβάνει κανεὶς διαβάζοντάς το καὶ οἱ περαιτέρω σκέψεις καὶ στοχασμοί ποὺ τοῦ γεννᾶ αὐτὸ ποὺ διάβασε, θὰ παρακαλέσω νὰ προεκταθεῖ ἡ σκέψη πέρα ἀπὸ τὰ «κοντινά» μας, πέρα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα· σὲ ὅλο τὸ ἀπέραντο βασίλειο τούτης τῆς πλάσης - καὶ όχι μόνο!