Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Ἕνα ποίημα τοῦ Γιάννη Τσαρούχη








Ἦταν βουκόλος στοῦ Ρούφ. Ὑπάρχουν ἀκόμα βουκόλοι; Καὶ εἶχε πάει στὸν εἰδικευμένο κινηματογράφο καὶ κεῖ τὸν γνώρισε. Ὅταν γδύθηκαν καὶ οἱ δύο, ὁ παθιασμένος ἐραστὴς τῶν ἀντρῶν, μισθωτὸς ὑπάλληλος, πάντα καλοντυμένος, δὲν χόρταινε τὸ γλυκό χρῶμα τοῦ σώματος τοῦ βουκόλου. Ἴδιος σὰν τὴν κανελιὰ φανέλλα του. Κι ὁ βουκόλος τοῦ εἶπε, τί κοιτᾶς τὰ χάλια μου ποὺ μ᾿ ἔχει κάνει ὁ ἥλιος σὰν ἀράπη; Τί νά κάνωμε ἐμεῖς οἱ φτωχοί, μᾶς καίει ὅλη τὴ μέρα κάτω στοῦ Ρούφ. Ἐσεῖς οἱ πλούσιοι εἴσαστε ἄσπροι σὰν τὸ γάλα.
Ἕνα ἀπόγευμα τοῦ εἶπε ὁ βουκόλος: μὴ νομίζεις πὼς μ᾿ ἀρέσεις. Γιὰ ἕνα συμπλήρωμα ἔρχομαι σὲ σένα. Ἔχουμαι ἄλλα πρόσωπα ποὺ μᾶς ἀρέσουν.
Ἔλεγε τὴν ἀλήθεια;




Ὁδὸς Πανός, τχ. 45, «Ἀφιέρωμα στὸν Γιάννη Τσαρούχη», Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1989.

© Ἵδρυμα Γιάννη Τσαρούχη




Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Gabriel Garbow, a tribute





Γνωρίζοντας τον Gabriel Garbow
Ο Gabriel Garbow μεγάλωσε στη μικρή πόλη Red Wing της Μινεσότα. Από μικρός άρχισε να τον προσελκύει η τέχνη και αναζητώντας τις οδούς της ήρθε σε επαφή με τη ζωγραφική. Η ενασχόληση μαζί της τον οδήγησε στο Μπρούκλιν, τη Νέα Υόρκη και το Ινστιτούτο Pratt. Αργότερα, περιπλανήθηκε στα βουνά της Las Cruces. Θα επιστρέψει τελικά στη Μινεσότα για να αφοσιωθεί στην τέχνη του, στην καριέρα του και να καθιερωθεί σαν έναν από τους νέους και πολλά υποσχόμενους ζωγράφους. Σήμερα ο Gabriel Garbow ζει στο σπίτι του Σακραμέντο.
Στην ζωγραφική του ο Garbow στράφηκε περισσότερο προς την ακουαρέλα, το ακρυλικό και τα χαρακτικά, αλλά και η τεχνολογία και τα ψηφιακά μέσα δεν θα τον αφήσουν ασυγκίνητο. Επηρεασμένος τόσο από τις ψηφιακές εκτυπώσεις όσο και από την ποπ-αρτ αλλά και τις εικονογραφήσεις βιβλίων του τέλους του 20ου αιώνα, δημιούργησε ένα δικό του τρόπο, ένα δικό του βλέμμα πάνω στα πράγματα. Δεν λείπουν βέβαια, και σχετικά εύκολα ανιχνεύονται επιρροές από κλασικούς ζωγράφους, και αυτό είναι εμφανές κυρίως στο σχέδιο των έργων του, αλλά επιρροές μπορεί να ανιχνεύσει κανείς και από νεότερους ζωγράφους όπως ο David Hockney, ο Douglas Simonson, ο Egon Scheile και ο Marc Silvestri.
Αν και δεν είμαστε σε θέση –περισσότερο δε, δεν επιθυμούμε- να προχωρήσουμε σε μια κριτική, αντιμετωπίζοντας το έργο του Garbow με καθαρά κριτήρια τέχνης, μπορούμε με σχετική ευκολία όμως να πούμε πως το έργο αυτό κινείται μεταξύ των πόλων μιας υψηλής κλασικής τέχνης και μιας απτής και επιφανειακής θέασης των στιγμών. Ακριβώς γι᾿ αυτό το χαρακτηριστικό του, το διαπερνά μια φρεσκάδα. Αν δε έπρεπε να του δώσουμε έναν τίτλο, θα το ονομάζαμε σαν «συλλογή στιγμών»! Πέρα τούτου όμως, το «δροσερό» έργο του Gabriel Garbow δεν παύει να μεταφέρει μηνύματα και να εμφορείται από πανανθρώπινα ιδανικά όπως η ειρήνη, η αγάπη, η ανεκτικότητα, η ομόνοια αλλά και από άλλα πιο προσωπικά, όπως η ζωντάνια, η χαρά του παιχνιδιού –του κάθε παιχνιδιού ερωτικού η μη- η χαρά της συντροφικότητας -ακόμα και όταν τα κορμιά εικονίζονται μοναχικά- αλλά και της οικειότητας. Τελικά η χαρά της ίδιας της ζωής,
Στις πρόσφατες σειρές έργων του Gabriel Garbow διακρίνουμε ως θεματικό πυρήνα το αντρικό γυμνό. Οι άντρες παρουσιάζονται συνήθως σε εξωτερικούς χώρους να χαίρονται ο ένας την παρέα του άλλου, να ερωτοτροπούν, να απολαμβάνουν τη συντροφικότητα, αλλά τα γυμνά κορμιά παρουσιάζονται –και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον- σε απόλυτη ταύτιση με τη φύση, εικονιζόμενα σαν την απόλυτη συνέχειά της.
Για το νεαρό Gabriel Garbow ο ορίζοντας –ο ζωγραφικός ορίζοντας- διαγράφεται με τα λαμπρότερα χρώματα. Παρουσιάζουμε λοιπόν εδώ, στη συνέχεια. μια επιλογή μας από 50 έργα του καλλιτέχνη.






Έργα: © Gabriel Garbow
Κείμενο: © 2018 – gayekfansi.blogspot.gr, με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

Επίσημος διαδικτυακός τόπος: https://www.gabrielgarbowart.com/