gay ekfansi: Charles Demuth (1883-1935), a tribute

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Charles Demuth (1883-1935), a tribute

Charles Demuth, Self Portrait, 1907 Collection of the Demuth Museum

Charles Demuth, μια γνωριμία

Ο ζωγράφος Charles Demuth γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1883 στο Λάνκαστερ (Lancaster) της Πενσυλβάνια (Pennsylvania). Ο Demuth σπούδασε στο Drexel Institute of Art (1901-1905), και αργότερα (1905-1911), στην Πενσυλβάνια, στο Institute of Art αλλά και στην Ακαδημίας Καλών Τεχνών στη Φιλαδέλφεια (Philadelphia at the Drexel Institute of Art). Εδώ, ο φοιτητής Charles Demuth, συνάντησε στο οικοτροφείο της σχολής τον William Carlos Williams. Οι δυο τους δεν θα αργήσουν να αναπτύξουν μια δυνατή ερωτική σχέση που θα τους σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής τους. Από το 1907 έως το 1908 ο Demuth βρέθηκε στο Παρίσι, έτσι είχε την ευκαιρία να δει από κοντά και να έρθει σε επαφή με όλη την αναδυόμενη avant-garde. Εξάλλου η παρισινή καλλιτεχνική κοινότητα δεχόταν την ομοφυλοφιλία του Demuth και αυτό ήταν κάτι σημαντικό και ταυτόχρονα ανακουφιστικό για το νεαρό Charles. Το 1909, και ενώ σπούδαζε στην Πανσυλβάνια, θα συναντηθεί με τον Robert Evans Locher (1888-1956), ένα Art Deco διακοσμητή και σχεδιαστή που καταγόταν επίσης από το Λάνκαστερ. Οι δυο άντρες θα αναπτύξουν μια ερωτική σχέση που θα αντέξει στο χρόνο.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του στο Παρίσι, το 1912-1914, πήρε μαθήματα στην Académie Julian, Académie Moderne και Académie Colarossi. Εκεί, στο Παρίσι, ο Demuth θα συναντήσει τον πατριώτη του Αμερικανό καλλιτέχνη Marsden Hartley, ο οποίος θα γίνει στενός φίλος και μέντοράς του. Στο Παρίσι θα επιστρέψει πάλι για μια σύντομη επίσκεψη, το 1921.

Charles Demuth (δεξιά) με τον Eugene O'Neill στο Provincetown, 1916

Η πρώτη ατομική του έκθεση Demuth θα πραγματοποιηθεί το 1914 στη Daniel Gallery της Νέας Υόρκης, που διευθύνονταν από τον Charles Daniel, ο οποίος παρουσίασε το έργο πολλών σημαντικών Αμερικανών μοντερνιστών. Αργότερα, ο Demuth εξέθετε τακτικά στην Stieglitz gallery, στο An American Place.

Ο Demuth ασχολήθηκε και με εικονογραφήσεις βιβλίων που μερικές παρέμειναν ανέκδοτες, όπως για παράδειγμα το Το Στρίψιμο της Βίδας (The Turn of the Screw) του Henry James, Lulu του Alban Berg, Το κουτί της Πανδώρας (Pandora’s Box) του Frank Wedekind κ.α. Αλλά και την περίοδο μεταξύ 1915 και 1919, μια σειρά από ακουαρέλες είναι εμπνευσμένες από έργα του Emile Zola, Franz Wedekind και Henry James. Εκείνη την περίοδο, αρχίζει να ζωγραφίζει νεκρές φύσεις, λουλούδια, φρούτα και λαχανικά, που θα παραμείνουν για καιρό το αγαπημένο του θέμα. Αυτά τα έργα του ήταν πολύ δημοφιλή τόσο ανάμεσα στους κριτικούς όσο και στους συλλέκτες.

Από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Demuth θα δημιουργήσει μια σειρά από συμβολικά «πορτρέτα αφίσες» πολλών από τους φίλους του. Χαρακτηριστικό είναι το πορτρέτο του νεανικού του έρωτα, του William Carlos Williams με τίτλο Homage to William Carlos Williams φιλοτεχνημένο το 1928 που τώρα βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, αλλά και τα πορτρέτα αφιερώματα στους: John Marin, Georgia O'Keeffe, Arthur Dove, Gertrude Stein κ. ά. Πρόκειται για μια άκρως προσωπική εικονογραφία.

Ο Charles Demuth ήταν ένας εξαιρετικός ακουαρελίστας αν και προς το τέλος της ζωής του χρησιμοποίησε και λάδια. Το έργο του μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια απόσταξη του κυβισμού αλλά και των άλλων σύγχρονων ρευμάτων με τα οποία ήρθε σε επαφή κατά την παρισινή του περίοδο. Ένα έργο όπου η λιτότητα της γραμμής μας δίνει τα όρια και κατευθύνει της μορφές στο χώρο, μας μιλάει για τη γεωμετρία και τη σημασία της, απομονώνοντας θραύσματα τούτου του κόσμου. Ο Ken Johnson στο άρθρο του με τίτλο «Αναζητώντας την ιστορία της αμερικανικής τέχνης», που δημοσιεύτηκε στους The New York Times γράφει: «... δεν θα ανακαλύψετε υδατογραφίες πιο όμορφες από ό,τι εκείνες του Charles Demuth. Οι υδατογραφίες του συνδυάζουν την απαιτητική παρατήρηση με μια χαλαρή κυβιστική αφαίρεση και με μια θεματογραφία που κινείται γύρω από λουλούδια, φρούτα και λαχανικά, έχουν μια μαγική ζωντάνια και έναν σχεδόν συγκλονιστικό αισθησιασμό».

Ίσως η σημαντικότερη παρακαταθήκη του Demuth να είναι το ομοερωτικό του έργο. Ένα έργο που αριθμεί σύμφωνα με μια πρόσφατη σχολαστική εξέταση, πολλούς και σημαντικούς πίνακες αν και τούτη η δουλειά του Demuth ποτέ έως τώρα δεν ήταν γραφτό να έχει τη δημόσια προβολή που της αξίζει.

Ο Demuth είχε πάντα μια εύθραυστη υγεία, πέθανε στις 23 Οκτωβρίου 1935, από επιπλοκές του διαβήτη που τον ταλαιπωρούσε αρκετά χρόνια. Το καλλιτεχνικό του έργο αριθμεί πάνω από 1000 έργα ζωγραφικής, μια γόνιμη παραγωγή που συνδυάζει τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό με μια σαφώς αμερικανική ματιά. Ο Demuth παρέμεινε όλη του τη ζωή μόνιμος κάτοικος του Λάνκαστερ. Το σπίτι του, το οποίο όσο ζούσε μοιραζόταν με τη μητέρα του, έχει πια μετατραπεί σε μουσείο (Demuth Museum), στο οποίο παρουσιάζεται το έργο του, αλλά φιλοξενεί και εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών.

Πηγές και σημειώσεις

Για τη σύνταξη του βιογραφικού του Charles Demuth αντλήθηκαν στοιχεία από τα βιβλία:

– Barbara Haskell: Charles Demuth, εκδόσεις Harry N. Abrams, Inc., 1987.

– Jonathan Weinberg: Speaking for Vice: Homosexuality in the Art of Charles Demuth, Marsden Hartley and the First American Avante-garde, εκδόσεις Yale University Press, 1994.

– Letters of Charles Demuth, American Artist, 1883-1935, εκδόσεις Temple University Press,U.S., 2000

Όλα τα έργα του Charles Demuth που παρουσιάζονται εδώ είναι υδατογραφίες εκτός από δύο σχέδια. Όπου μας ήταν γνωστοί, οι τίτλοι των έργων αναφέρονται.