Ένα ποίημα του Καλλίμαχου για τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου (a poem by Callimachos)

Ἔστι τι, ναὶ τὸν Πᾶνα, κεκρυμμένον, ἔστι τι ταύτη,

ναὶ μὰ Διώνυσον, πῦρ ὑπὸ τῆι σποδιῆι·

οὐ θαρσέω.   μὴ δή με περίπλεκε·   πολλάκι λήθει

τοῖχον ὑποτρώγων ἡσύχιος ποταμός.

τῷ καὶ νῦν δείδοικα, Μενέξεδε, μὴ με παρεισδὺς

οὗτος ὁ σειγάρνης εἰς τὸν ἔρωτα βάλη.

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ, Παλατινή Ανθολογία, 23, 193

Ὑπάρχει κάτι ἀκόμα, μὰ τὸν Πάνα

Ὑπάρχει κάτι κρυμμένο ἐδῶ, μὰ τὸν Διόνυσο

φωτιὰ ὐπάρχει ἀκόμα κάτω ἀπὸ τὴ στάχτη.

Ἀλλὰ δὲν τολμῶ, μπὰ μὴ μὲ μπλέκεις.

Συχνὰ ὅμως ἄν καὶ ἀδιόρατα,

τὸν τοῖχο τὸν χαμηλοτρώει σιγανὸ ποτάμι.

Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι Μενέξεδε,

καὶ τώρα ποὺ στὸ λέω πάλι φοβᾶμαι·

μὴ διεισδύσει μέσα μου αὐτὸ τὸ στοιχειὸ,

καὶ σὲ κανένα ἔρωτα πάλι μὲ ρίξει.

Μεταγραφή στα νέα Ελληνικά, www.gayekfansi.blogspot.gr