ΤΟ
ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ
Εἰς
τὸν Θεόκριτο παραπονιοῦνταν
μιὰ μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης·
«Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποὺ γράφω
κ’ ἕνα ειδύλλιο ἔκαμα μονάχα.
Τὸ μόνον ἄρτιόν μου ἔργον εἶναι.
Ἀλλοίμονον, εἶν’ ὑψηλὴ τὸ βλέπω,
πολὺ ὑψηλή τῆς Ποιήσεως ἡ σκάλα·
κι ἀπ’ τὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο ἐδῶ ποὺ εἶμαι
ποτὲ δὲν θ’ ἀνεβῶ ὁ δυστυχισμένος.»
Εἶπ’ ὁ Θεόκριτος· «Aὐτὰ τὰ λόγια
ἀνάρμοστα καὶ βλασφημίες εἶναι.
Κι ἄν εἶσαι στὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο, πρέπει
νἆσαι ὑπερήφανος κ’ εὐτυχισμένος.
Εδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αὐτὸ ἀκόμη τὸ σκαλί τὸ πρῶτο
πολὺ ἀπὸ τὸν κοινὸ τὸν κόσμο ἀπέχει.
Εἰς τὸ σκαλὶ γιὰ νὰ πατήσεις τοῦτο
πρέπει μὲ τὸ δικαίωμά σου νἆσαι
πολίτης εἰς τῶν ιδεῶν τὴν πόλι.
Καὶ δύσκολο στὴν πόλι ἐκείνην εἶναι
καὶ σπάνιο νὰ σὲ πολιτογραφήσουν.
Στὴν ἀγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
ποὺ δὲν γελᾶ κανένας τυχοδιώκτης.
Ἐδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.»
μιὰ μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης·
«Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποὺ γράφω
κ’ ἕνα ειδύλλιο ἔκαμα μονάχα.
Τὸ μόνον ἄρτιόν μου ἔργον εἶναι.
Ἀλλοίμονον, εἶν’ ὑψηλὴ τὸ βλέπω,
πολὺ ὑψηλή τῆς Ποιήσεως ἡ σκάλα·
κι ἀπ’ τὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο ἐδῶ ποὺ εἶμαι
ποτὲ δὲν θ’ ἀνεβῶ ὁ δυστυχισμένος.»
Εἶπ’ ὁ Θεόκριτος· «Aὐτὰ τὰ λόγια
ἀνάρμοστα καὶ βλασφημίες εἶναι.
Κι ἄν εἶσαι στὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο, πρέπει
νἆσαι ὑπερήφανος κ’ εὐτυχισμένος.
Εδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αὐτὸ ἀκόμη τὸ σκαλί τὸ πρῶτο
πολὺ ἀπὸ τὸν κοινὸ τὸν κόσμο ἀπέχει.
Εἰς τὸ σκαλὶ γιὰ νὰ πατήσεις τοῦτο
πρέπει μὲ τὸ δικαίωμά σου νἆσαι
πολίτης εἰς τῶν ιδεῶν τὴν πόλι.
Καὶ δύσκολο στὴν πόλι ἐκείνην εἶναι
καὶ σπάνιο νὰ σὲ πολιτογραφήσουν.
Στὴν ἀγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
ποὺ δὲν γελᾶ κανένας τυχοδιώκτης.
Ἐδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.»
THE FIRST RUNG
Complaining
to Theocritus one daythe youthful poet Eumenes spoke thus:
“Two years have passed since I began to write,
and on one idyl my achievement rests:
it is the only perfect piece of mine.
Alas, the ladder of Poetic art
is lofty, very lofty, I perceive;
and from the first rung here I stand upon,
no moving upward for unhappy me.” —
Answered Theocritus: “These words of yours
are unbecoming — nay, are blasphemous.
Even though you are on the first rung only, still
hold your head high and know that you are blest.
So far as you have come is no small feat;
so much as you have done, uncommon praise.
Even this first rung lies distant from the range
of most, and has no fellowship therewith.
That you should come to stand upon this rung —
needs must you be through your own blameless right
a citizen of the city of ideas.
And in that city never without care,
nor oft, do they award the citizenship:
for in its market-place are to be found
law-givers that no braggart can deceive.
So far as you have come is no small feat;
so much as you have done, uncommon praise.”
Κ.
Π. Καβάφης, Ποιήματα
1897-1933,
Ίκαρος 1984.
Poems
by C. P. Cavafy.
Translated, from the Greek, by J. C. Cavafy. Ikaros, 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου