Παῖδες, πρὶν δεκαπέντε χρόνια μὲ μιὰν ἄλλη μουσική, σᾶς εἶχα πεῖ πῶς θὰ ξαγρυπνῶ ἔξω ἀπ' τὰ σπίτια σας γιὰ νὰ μαζεύω τὰ ὄνειρά σας.
Τώρα
κουράστηκα.
Ἐσεῖς,
εἴτε
ὀνειρεύεστε, εἴτε
ὄχι, μπορεῖτε καὶ ζεῖτε χωρὶς ἐμένα.
Δὲν
ἀνήκω οὔτε στὴ ζωή σας οὔτε στὰ ὄνειρά
σας.
Ἀκόμη
κουράστηκα νὰ πλέκω μουσικὲς ἀπ' τὸ ὑλικὸ τῶν ματιῶν σας κι ἀπ' τὴν
ἐπιθυμία τῶν σωμάτων σας. Προτιμῶ νὰ
φύγω μακριά σας γιὰ πάντα.
Ἴσως
συναντηθῶ μὲ μερικοὺς σοφοὺς ποὺ δὲν
τοὺς ἔνιωσα ὅταν κι ἐγὼ ἤμουν νέος.
Γειά σας παῖδες... γειά σας!
Μάνος Χατζιδάκις, «Παῖδες», 1977.
ΜΑΝΟΣ
ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, (Ξάνθη, 23 Ὀκτωβρίου 1925 – Ἀθήνα, 15 Ἰουνίου 1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου