ΕΝΑΣ
ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ
Διψάω
γι' ἀγάπη πεινάω γι' ἀγάπη πονάω γι'
ἀγάπη
Οὐρλιάζω
γι' ἀγάπη πεθαίνω γι' ἀγάπη ἀλλὰ
Εἶμαι
λύκος ὁ κακὸς λύκος καὶ δὲν γίνεται
Δὲν
εἶναι δυνατὸ τέτοια αἰσθήματα νὰ ἔχω
Γιατὶ
ἂν τὸ μάθουμε τὰ πρόβατα
Θὰ
πέσουνε νὰ μὲ σπαράξουν.
Ἀργύρης
Χιόνης, Ἡ φωνὴ τῆς σιωπῆς, Ποιήματα
1966-2000, Ἐκδόσεις Νεφέλη, Ἀθήνα 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου