Ἡ 28η τοῦ δικοῦ μας Ὀκτώβρη

 

Ὅλοκληρώθηκαν καὶ φέτος γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ οἱ παρελάσεις τῆς Νίκης. Οἱ φαντάροι μας, σὲ ἄρτια πάντα σύνταξη, ἔστρεψαν τὴν κεφαλὴ καὶ ὕψωσαν τὸ χέρι μπρὸς στοὺς πολιτικούς μας χαιρετώντας τους, κατὰ πὼς ἁρμόζει, στρατιωτικά, καὶ οἱ πολιτικοί, μὲ τὴν σειρά τους κι αὐτοὶ ὕψωσαν τὸ ἀνάστημά τους προκειμένου νὰ ἀναμετρηθοῦν μὲ κείνους τοὺς ἄλλους ποὺ -ἂν καὶ ὁμοϊδεάτες- εἶπαν τὸ μεγάλο Ὄχι στὸ κατακτητή!! Ἕνα ὄχι ποὺ σήμερα πιὰ ἔγινε ἀπροκάλυπτο ναι...

Τὰ παιδιά μας περέλασαν ὑπερήφανα καὶ αὐτὰ γιὰ τὴν ἔνδοξη ἱστορία τοῦ τόπου τους, ὅταν κάποτε οἱ Ἕλληνες ἔδιωξαν τοὺς Γερμανοὺς ἢ τοὺς Ἰταλοὺς -μπορεῖ καὶ τοὺς Τούρκους δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουν ἀκριβῶς ποιούς. Ἀπαραίτητο εἶναι ἡ ἐκμάθηση ξένων γλωσσῶν ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας τάξη τοῦ σχολειοῦ προκειμένου νὰ στοιχειοθετήσουν «πλούσιο» βιογραφικὸ μήπως μπορέσουν καὶ ἀποκατασταθοῦν κάποτε ὡς ἄλλη φτωχὴ καὶ ἄπορος κορασίδα!!

Ἀλλὰ ὁ Ὀκτώβρης εἶναι πάντα ἐδῶ, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζει γέννες, καὶ σημαῖες ποὺ ὑψώθηκαν, καὶ ἀγῶνες λαῶν, καὶ δικαιώματα, καὶ Ἐπαναστάσεις ποὺ ἀνδρώθηκαν μέσα στὶς πρωινὲς ὀμίχλες καὶ τὰ πρωτοβρόχια του...

Ἀλλὰ πάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ μᾶς θυμίσει κεῖνον τὸν ἀντρειωμένο Δῆμο τοῦ δημοτικοῦ μας τραγουδιοῦ, ποὺ διακαῶς ἐπιθυμεῖ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν Ἅδη τ᾿ ἁγιο-Δημητριοῦ γιὰ «ν᾿ ἀνοίξει γιοματάρι»!!

Καὶ ἀναρωτιέμαι πόσοι ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνες ποὺ βγῆκαν σήμερα νὰ παρελάσουν ἢ νὰ παρακολουθῆσουν τοὺς παρελάσοντες, πόσοι λέω γνωρίζουν τὸν ἀνδρειωμένο Δῆμο τοῦ τραγουδιοῦ, ποὺ ἐπιχειρεῖ τὸ ἀκατόρθωτο· νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ σκότος τοῦ Κάτω Κόσμου γιὰ νὰ ἀνέλθει στὸ φῶς τοῦ Ἐπάνω Κοσμου, σὲ τοῦτο τὸν Ψεύτη Ντουνιά, γιὰ νὰ σμίξει μὲ τοὺς φίλους του καὶ ὅλοι μαζί, νὰ πιοῦν καὶ νὰ γλεντήσουν τραγουδώντας:

Τρεῖς ἀντριωμένοι πέτουνται, Μαργαριταρένια μου

ὧχ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸν Ἅδη, Μαργαριταριᾶς κλωνάρι.

Ὁ ἕνας τὸν Μάη θέλει νὰ βγεῖ κι ἄλλος τὸν Ἁλωνάρη

κι ὁ Δῆμος τ᾿ ἁγιο-Δημητριοῦ, ὧχ ν᾿ ἀνοίξει γιοματάρι

μαργαριταριᾶς κλωνάρι!!

Καλό μας Χειμώνα

gayekfansi.blogspot.com

---

Ἡ Φωτογραφία εἶναι ἀπὸ τὸ λεύκωμα τοῦ Γεράσιμου Νεόφυτου, Γενίταροι καὶ Μποῦλες, Ἐκδόσεις Εὐρασία, Ἀθήνα 2010.

The Erotic Art of Duncan Grant (1885-1978)

Τὰ «ἰδιωτικὰ» τοῦ Duncan Grant

Μὲ τὸν ζωγράφο Duncan Grant καὶ τὸ ἔργο του ἀσχοληθήκαμε σὲ προηγούμενο ἀφιέρωμά μας. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι -καὶ πιστεύουμε πὼς δεν μπορεῖ παρὰ νὰ ὑπάρχουν καὶ ὄρθια πνεύματα μέσα στὰ τόσα πεπτωκά-¹ οἱ ἐνδιαφερόμενοι λοιπόν, μποροῦν νά δοῦν περισσότερα EΔΩ.

Ἀλλὰ παρὰ τὸ προηγηθὲν ἀφιέρωμα, εἴπαμε νὰ ἐπανέλθουμε σὲ τοῦτο τὸν ζωγράφο μὲ μιὰ συμπληρωματικὴ προσθήκη -ἂν καὶ γιὰ τὸν Duncan Grant οἱ παροῦσες σπουδές του δείχνουν, μὲ μιὰ πρώτη ματιά, νὰ ἀποτελοῦν βασικὸ κορμὸ τοῦ ἔργου του καὶ ὄχι ἕνα «εὐχαριστο» διάλειμμα. Ἔτσι παρουσιάζουμε ἐδῶ τοῦτο τὸ κομμάτι τῆς δουλειᾶς του. Ἀποκλειστικά καὶ μόνο τὰ ἐρωτικά του ἔργα!!

---

ΥΓ: Πολύτιμη βοήθεια μᾶς στάθηκε ἡ μονογραφία τοῦ Douglas Blair, Private The Erotic Art of Duncan Grant, Ἑκδόσεις GMB, London 1989.


1. πεπτωκὰ ἀπὸ τὸ πίπτω, ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως καὶ οἱ ψωλές τους!


Ἔργα: © στὶς γκαλερί, στὶς συλλογὲς καὶ στὰ μουσεῖα ποὺ ἀνήκουν.

 

 

 

 

 

Ἕνα ποίημα τοῦ Σάντρο Πέννα (a poem by Sandro Penna)

Χάνομαι στὸ λαϊκὸ προάστιο

ποὺ εἶναι ὅλο ζωὴ καθὼς βραδιάζει.

Ἀνάμεσα σ᾿ ἀνθρώπους εἶμαι, μακρινοὺς

σ᾿ ἐμένα: ὑπέροχοι στὰ ματια μου ἄντρες:

καθάριοι, ζωντανοί, ἀξίες άφανέρωτες.

Κι ὅλοι τους ἴσιοι κι ἄγνωστοι καὶ νέοι.

Σὲ κάποια σκοτεινὴ γωνιὰ παίρνω τὴ θέση

ποὺ μ᾿ ἄφησε ὁ έργάτης τρέχοντας

(μόλις καὶ πρόλαβε) στὸ βιαστικὸ λεωφορεῖο.

Τὴν ὄψη του δὲν εἶδα, ἀλλὰ φυλάω στὴν καρδιὰ

τὴ σβέλτη κίνησή μου. Καὶ μ᾿ ἀπομένει

(ἀπ᾿ τὸν ἀνώνυμο αὐτόν, ποὺ μοῦ τὸν πῆρε

ἡ ζωή), ἐκεῖ στὴ σκοτεινὴ γωνιά,

μιὰ τίμια ζώου μυρωδιά, σάν τὴ δική μου.

---

Σάντρο Πέννα, ἀπὸ τὴ συλλογή, Ὁ σκονισμένος ποδηλάτης, ἀνθολόγιση – μετάφραση – σημείωμα, Ἐρρίκος Σοφρᾶς, Ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιὸ, Ἀθήνα 2012.