Ἕνα ποίημα τοῦ Γιάννη Ρίτσου

ΚΑΘΟΔΟΣ

Κατέβηκαν ἀπ᾿ τὸ βουνὸ μὲ τὸ σούρουπο.

Τὸ δρόμο δὲν τὸν μέτρησαν οὔτε ἀνεβαίνοντας οὔτε κατεβαίνοντας.

Τὸ ὕψος εἶταν καταφύγιο, κατάφωτο. Ὥσπου βράδιασε.

Ὅταν γύρισαν, δὲ θυμήθηκαν τίποτα.

Μέσα στὶς ἱδρωμένες τους παλάμες, εἶχαν κιόλας μαραθεῖ τὰ λουλούδια -

τὸσο δρόμο νὰ τὰ μεταφέρουνε, μὲ τόσες προφυλάξεις,

καὶ τὰ πετάξανε ἕνα βῆμα ἀκριβῶς πρὶν άπ᾿ τὸ σπίτι τους

---

Γιάννης Ρίτσος, «Ἀσκήσεις» 1950 -1 960, Γιάννης Ρίτσος Ποιήματα Τόμος Γ᾿ Ἐκδόσεις Κέδρος, Ἀθήνα 1975.