ΝΕΟΙ
ΤΗΣ ΣΙΔΩΝΟΣ 1970
Κανονικὰ
δὲν πρέπει νά 'χουμε παράπονο
Καλὴ
κι ἐγκάρδια ἡ συντροφιά σας, ὅλο νιάτα,
Κορίτσια
δροσερὰ — ἀρτιμελὴ ἀγόρια
Γεμάτα
πάθος κι ἔρωτα γιὰ τὴ ζωὴ καὶ γιὰ τὴ
δράση.
Καλά,
μὲ νόημα καὶ ζουμὶ καὶ τὰ τραγούδια
σας
Τόσο,
μὰ τόσο ἀνθρώπινα, συγκινημένα,
Γιὰ
τὰ παιδάκια ποὺ πεθαίνουν σ' ἄλλην
Ἤπειρο
Γιὰ
ἥρωες ποὺ σκοτώθηκαν σ' ἄλλα χρόνια,
Γιὰ
ἐπαναστάτες Μαύρους, Πράσινους,
Κιτρινωπούς,
Γιὰ
τὸν καημὸ τοῦ ἐν γένει πάσχοντος
Ἀνθρώπου.
Ἰδιαιτέρως
σᾶς τιμᾶ τούτη ἡ συμμετοχὴ
Στὴν
προβληματικὴ καὶ στοὺς ἀγῶνες τοῦ
καιροῦ μας
Δίνετε
ἕνα ἄμεσο παρὸν καὶ δραστικὸ — κατόπιν
τούτου
Νομίζω
δικαιοῦσθε μὲ τὸ παραπάνω
Δυὸ-δυό,
τρεῖς-τρεῖς, νὰ παίξετε, νὰ ἐρωτευθεῖτε,
Καὶ
νὰ ξεσκάσετε, ἀδελφέ, μετὰ ἀπὸ τόση
κούραση.
(Μᾶς
γέρασαν προώρως, Γιῶργο, τὸ κατάλαβες;)
Μανόλης Ἀναγνωστάκης, ἀπὸ τὴ συλλογή, Ὁ στόχος, ἀπὸ τὴν συγκεντρωτικὴ ἔκδοση Ποιήματα 1941-1971, πρώτη ἰδιωτικὴ ἔκδοση, Θεσσαλονίκη 1971· Ἐκδόσεις Πλειᾶς, Ἀθήνα 1976· Ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 1985· Ἐκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000.
ΥΓ: Ποίημα ἀφιερωμένο σὲ ὅλους, νέους καὶ παλαιότερους! Καὶ ὅποιος καταλάβει, κατάλαβε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου