«ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΑ ΕΡΩΤΑ», ἕνα ποίημα Harold Norse

  

ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΑ ΕΡΩΤΑ

        ἔνιωθα σὰ νά ῾μπηξαν ἕνα στεφάνι

μὲ ἀγκάθια στὸ κεφάλι μου, ἀλλὰ τό ῾ριξα στὸ ἀστεῖο

πῆρα τὸ σιδηρόδρομο κι ὅρμησα

στὰ σχολικὰ ἀποχωρητήρια ν᾿ αὐνανιστῶ

κι ἔγραψα κρυφὰ

           γιὰ τὴν κόλαση τῆς ἐφηβείας μου

ἐπειδὴ ἤμουνα «διαφορετικὸς»

πρῶτος καὶ τελευταῖος τοῦ εἴδους μου

πνίγοντας τὶς αἰσθήσεις

σὲ πισίνες καὶ σὲ δωμάτια τῶν χαμὰμ

παθιασμένος γιὰ χείλη καὶ γεννητικὰ ὄργανα

τρελὸς γιὰ πισινοὺς

          ποὺ ὁ Οὐίτμαν κι ὁ Λόρκα

κι ὁ Κάτουλλος κι ὁ Μάρλοου

          κι ὁ Μικελάτζελο

κι ὁ Σωκράτης θαύμαζαν

κι ἔγραψα: Φίλοι,

ἂν ἐπιθυμεῖται νὰ ἐπιβιώσεται

δὲν θὰ σᾶς συνιστοῦσα

Ἔρωτα

---

Harold Norse, ἀπό τὴ συλλογή, Ἀμερικάνικη ὁμοφυλόφιλη ποίηση, μετ. Ἀνδρέας Ἀγγελάκης, Ἐκδόσεις Ὀδυσσέας, Ἀθήνα 1982.