Παράδεισος ἐσαεί...

...σ᾿ αὐτὸν τὸν ἐν διαρκεῖ στύσει φαλλό, τὸν ἕτοιμο νὰ ἀναπηδήσῃ, νὰ ξεπεταχθῇ, καὶ νὰ ἀναπετασθῇ, νὰ ἁπλωθῇ ὡς λάβαρον οἰκουμενικόν, πνεῦμα μαζὺ καὶ ὕλη, ὡς ἡδονὴ παφλάζουσα, ἀφρόεσσα, καθολική, ἕνα μὲ τὸ ἄπειρον, Παράδεισος ἐσαεί.¹

---

1. Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος, Ὁ Μέγας Ἀνατολικός, Μέρος Δεύτερον, τόμος Β.