«Νὰ μείνει», ἕνα ποίημα τοῦ Κ.Π. Καβάφη

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ
Ἡ ὥρα μιὰ τὴν νύχτα θά 'τανε
ἢ μιάμισυ.
                  Σὲ μιὰ γωνιὰ τοῦ καπηλειοῦ·
πίσω ἀπ' τὸ ξύλινο τὸ χώρισμα.
Ἐκτὸς ἡμῶν τῶν δυὸ τὸ μαγαζὶ ὅλος διόλου ἄδειο.
Μιὰ λάμπα πετρελαίου μόλις τὸ φώτιζε.
Κοιμούντανε, στὴν πόρτα, ὁ ἀγρυπνισμένος ὑπηρέτης. 
 
Δὲν θὰ μᾶς ἔβλεπε κανείς. Μὰ κιόλας
εἴχαμεν ἐξαρφθεῖ τόσο πολύ,
ποὺ γίναμε ἀκατάλληλοι γιὰ προφυλάξεις. 
 
Τὰ ἐνδύματα μισοανοίχθηκαν - πολλὰ δὲν ἦσαν
γιατὶ ἐπύρωνε θεῖος Ἰούλιος μῆνας. 
 
Σάκρκας ἀπόλαυσις ἀνάμεσα
στὰ μισοανοιγμένα ἐνδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα - ποὺ τὸ ἴνδαλμά του
εἴκοσι ἕξι χρόνους διάβηκε· καὶ τώρα ἦλθε
νὰ μείνει μὲς στὴν ποίησην αὐτή. 
 

***

Une image subsiste
Il pouvait être une heure
ou une heure et demie du matin. 
 
Dans un coin de la taverne,
derrière la cloison de bois…
Nous étions seuls dans la salle déserte.
Une lampe à pétrole éclairait à peine.
À la porte, le garçon, fatigué d’avoir trop veillé, dormait. 
 
Personne ne pouvait nous voir.
Mais déjà la passion
nous enlevait toute prudence. 
 
Les vêtements se sont entrouverts… Il n’y en avait guère,
car un divin mois de juin brûlait. 
 
Jouissance de la chair à travers
les vêtements qui s’entrouvent !
Bref dénudement de la chair ! Cette image
a traversé vingt-six années, et maintenant, elle est venue
résider dans ce poème.

---

Κ.Π. Καβάφης, Ἄπαντα Ποιητικά, Ἐκδόσεις Ὕψιλον, Ἀθήνα 1990.

Constantin Cavafy: «Une image subsiste»

Τranslation: Marguerite Yourcenar, Poésie, Gallimard NRF.