ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ
ΑΝΕΜΟΣ
Εἶδα
πάλι τὴ θάλασσα μαζί σου —
στὸν ἴδιο βράχο στὸ ἴδιο σημεῖο.
στὸν ἴδιο βράχο στὸ ἴδιο σημεῖο.
Ἀπέναντι
ἡ ἄλλη ἀκτή. Μεγάλη ἀπόσταση.
Πέρσι
τὴν εἶχες φτάσει κολυμπώντας
κι
ἐγὼ βιαζόμουν μὲ τὴ βάρκα πίσω
σου
νὰ σὲ προλάβω
νὰ σὲ προλάβω
κι ἀνησυχοῦσα καὶ παθαίνομουν
νὰ
μὴ σὲ βρεῖ κακὸ νὰ μὴ σὲ βρεῖ
ὁ
ἄνεμος.
Εἶδα
πάλι τὴ θάλασσα μαζί σου —
στὸν
ἴδιο βράχο στὸ ἴδιο σημεῖο.
Μὰ
ὅλα εἶσαν ἀλλιῶς. Σάμπως ὁ ἄνεμος
ποὺ
πέρσι εἶχε ξεχάσει τὴ χαρά μου
φύσηξε
ξαφνικὰ καὶ σ᾿ ἅρπαξε
σ᾿
ἕναν ἀλλιώτικο βυθό.
Λουκᾶς
Θεοδωρακόπουλος, Τέσσερις ποιητικὲς
συλλογές, (1960-1978), Ἐκδόσεις Νεφέλη,
Ἀθήνα 1996.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου