Ἕνα ποίημα τοῦ Ντίνου Χριστιανόπουλου

ὁ ἔρωτας στὸν ἀργαλειό του

δὲν σταματάει νὰ μᾶς ὑφαίνει

κι ἂς εἶσαι τὸ ὑφάδι ποὺ ὅλο κόβεται

κι ἂς εἶμαι τὸ στημόνι ποὺ ξεβάφει

---

Ἀπὸ τὴ συλλογή, Τὸ κορμὶ καὶ τὸ σαράκι, Ἐκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1964.