Δυὸ ποιήματα τοῦ Πλάτωνος

Ἀστέρας εἰσαθρεῖς, Ἀστὴρ ἐμός· εἴθε γενοίμην

οὐρανός, ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω.

Ἀστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοίσιν Ἑῷος·

νῦν δὲ θανὼν λάμπεις Ἕσπερος ἐν φθιμένοις.

                             ***

Τ᾿ ἄστρα κοιτᾶς, ἀστέρι μου, μακάρι νὰ γινόμουν οὐρανός,

νὰ σὲ θωρῶ μ᾿ ὅλα τ᾿ ἀστέρια μου γιὰ μάτια.

Ἀστέρας ἔλαμπες στοὺς οὐρανοὺς Αὐγερινός·

τώρα, νεκρός, λάμπεις Ἀποσπερίτης μὲς στοὺς ἀποθαμένους.

---

Πλάτων, Παλατινὴ Ἀνθολογία 7, 669 καὶ 7, 670.
Ἀπόδοση στὰ νέα ἑλληνικά: https://gayekfansi.blogspot.com/