Ὕμνος
στὸν κῶλο
Ὧ
κῶλε, καπετάνιε τῶν ψωλών(ε)
ἐσὺ
ποὺ τροφαντὸς προβάλλεις
τρέμεις
στὸ κάθε βῆμα τῶν ποδιών(ε)
καὶ
δὲν ἀργεῖς ποτέ σου νὰ στροφάρεις.
Σένα
σοῦ πρέπουν γιασεμιὰ καὶ ρόδα
σένα
σοῦ πρέπουν τὰ πολλὰ καὶ τὰ μεγάλα
τὶ
σέρνεις ἅμαξα χωρὶς τὴ ρόδα
νεόψητο
λαγήνι ἀπὸ καμίνι, πλῆρες γάλα!
Σένα
βαφτίζω βασιλιά μου,
σένα
θὰ προσκυνῶ αὐγὴ καὶ βράδυ
τὴ
χάρη σου γιὰ νἄχω ἄρχοντά μου
κι
ἕνα σου γνέψιμο καὶ χάδι.
Τώρα
σ᾿ ἀφήνω, ἀνασαιμιὰ τοῦ δυόσμου
νὰ
ξεσηκώσεις σκέλη τριχωμένα,
τραγούδι
ἐσὺ τοῦ Ἀπάνου Κόσμου
κι
ἂν θέλεις, δώσε χάρη καὶ σὲ μένα!
Τὸ
ποίημα βρέθηκε σὲ συρτάρι μὲ τὴν
ἐρώτηση: Δύναται νὰ ἐκδωθῇ;
Εὐχαριστῶ
τὸν φίλο Παναγιώτη Κ., κληρονόμο τοῦ
ποιητῆ, γιὰ τὴν εὐγενικὴ παραχώρηση
τοῦ ποιήματος, καὶ σέβομαι τὴν ἐπιθυμία
του γιὰ τήν -πρὸς τὸ παρόν- διατήρηση
τῆς ἀνωνυμίας τοῦ ποιητῆ·
κληρονόμος στὸν ὁποῖο καὶ ἀνήκουν
τὰ πνευματικὰ δικαιώματα (©) τοῦ
παρόντος ποιήματος.
Ἀπαγορεύεται
ἡ ἀναδημοσίευση, ἡ ἀναπαραγωγή, ὁλική,
μερικὴ ἢ περιληπτική ἢ κατά παράφραση
ἢ διασκευή καὶ ἀπόδοση τοῦ περιεχομένου
του παρόντος ἔργου μὲ ὁποιοδήποτε
τρόπο, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση
μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου