«Δύο τραγούδια τῆς Ἄνοιξης», τοῦ Γιώργου Σαραντάρη (Two poems for spring, by George Sarantaris)

 

 

Ἡ τοιχογραφία τῆς Ἀνοίξεως. Λεπτομέρεια δυτικοῦ τοίχου, (ἐρωτικὴ στιγμὴ χελιδονιῶν). 

Νωπογραφία ἀπὸ τὴ Θήρα. Ἐθνικὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσείο, Ἀθήνα.

Δύο τραγούδια τῆς Ἄνοιξης

Ι

Μοῦ φαίνεται, πὼς ἡ ἄνοιξη
Σὰν κελαηδᾶ μὲ τρέμει
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα σκοπὸ
Νὰ δώσει τοῦ ἔρωτά μου
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα φιλὶ
Νὰ σοῦ φιλήσω τὴν καρδιὰ
Νὰ σοῦ χαρίσω δυὸ φτερὰ
Καὶ νὰ σὲ δῶ δικιά μου

ΙΙ

Ἔλα νὰ δεῖς τὴν ἄνοιξη ποὺ περπατάει
Ποὺ μὲ τὰ σύννεφα ἀγκαλιὰ μᾶς χαιρετάει
Ἔλα νὰ δεῖς τὴν κόρη μου πῶς ἔγινε μεγάλη
Καὶ τραγουδάει μὲ μιὰ φωνὴ ποὺ δὲν ἦταν δικιά της
Καὶ τραγουδάει μ᾿ ἕνα παλμὸ ποὺ εἶναι τοῦ κόσμου ὅλου
Σὰν νὰ βρέχει τὰ χείλια της στὴ βρύση τ᾿ οὐρανοῦ
Σὰν νὰ πετάει ἡ καρδούλα της μὲ κάθε χελιδόνι
Καὶ νὰ μὴν ξέρει ἡ ἄνοιξη ἂν εἶν᾿ δικιά της κόρη!

 

Ἡ τοιχογραφία τῆς Ἀνοίξεως. Λεπτομέρεια δυτικοῦ τοίχου, (χελιδόνια ἐρωτοτροποῦν).  

Νωπογραφία ἀπὸ τὴ Θήρα. Ἐθνικὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσείο, Ἀθήνα.

Πηγή:

---

Γιῶργος Σαραντάρης, Ποιήματα, 5 τόμοι, ἐκδόσεις GUTENBERG, Ἀθήνα, 1987.