The Erotic Art of Duncan Grant (1885-1978)

Τὰ «ἰδιωτικὰ» τοῦ Duncan Grant

Μὲ τὸν ζωγράφο Duncan Grant καὶ τὸ ἔργο του ἀσχοληθήκαμε σὲ προηγούμενο ἀφιέρωμά μας. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι -καὶ πιστεύουμε πὼς δεν μπορεῖ παρὰ νὰ ὑπάρχουν καὶ ὄρθια πνεύματα μέσα στὰ τόσα πεπτωκά-¹ οἱ ἐνδιαφερόμενοι λοιπόν, μποροῦν νά δοῦν περισσότερα EΔΩ.

Ἀλλὰ παρὰ τὸ προηγηθὲν ἀφιέρωμα, εἴπαμε νὰ ἐπανέλθουμε σὲ τοῦτο τὸν ζωγράφο μὲ μιὰ συμπληρωματικὴ προσθήκη -ἂν καὶ γιὰ τὸν Duncan Grant οἱ παροῦσες σπουδές του δείχνουν, μὲ μιὰ πρώτη ματιά, νὰ ἀποτελοῦν βασικὸ κορμὸ τοῦ ἔργου του καὶ ὄχι ἕνα «εὐχαριστο» διάλειμμα. Ἔτσι παρουσιάζουμε ἐδῶ τοῦτο τὸ κομμάτι τῆς δουλειᾶς του. Ἀποκλειστικά καὶ μόνο τὰ ἐρωτικά του ἔργα!!

---

ΥΓ: Πολύτιμη βοήθεια μᾶς στάθηκε ἡ μονογραφία τοῦ Douglas Blair, Private The Erotic Art of Duncan Grant, Ἑκδόσεις GMB, London 1989.


1. πεπτωκὰ ἀπὸ τὸ πίπτω, ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως καὶ οἱ ψωλές τους!


Ἔργα: © στὶς γκαλερί, στὶς συλλογὲς καὶ στὰ μουσεῖα ποὺ ἀνήκουν.

 

 

 

 

 

Ἕνα ποίημα τοῦ Σάντρο Πέννα (a poem by Sandro Penna)

Χάνομαι στὸ λαϊκὸ προάστιο

ποὺ εἶναι ὅλο ζωὴ καθὼς βραδιάζει.

Ἀνάμεσα σ᾿ ἀνθρώπους εἶμαι, μακρινοὺς

σ᾿ ἐμένα: ὑπέροχοι στὰ ματια μου ἄντρες:

καθάριοι, ζωντανοί, ἀξίες άφανέρωτες.

Κι ὅλοι τους ἴσιοι κι ἄγνωστοι καὶ νέοι.

Σὲ κάποια σκοτεινὴ γωνιὰ παίρνω τὴ θέση

ποὺ μ᾿ ἄφησε ὁ έργάτης τρέχοντας

(μόλις καὶ πρόλαβε) στὸ βιαστικὸ λεωφορεῖο.

Τὴν ὄψη του δὲν εἶδα, ἀλλὰ φυλάω στὴν καρδιὰ

τὴ σβέλτη κίνησή μου. Καὶ μ᾿ ἀπομένει

(ἀπ᾿ τὸν ἀνώνυμο αὐτόν, ποὺ μοῦ τὸν πῆρε

ἡ ζωή), ἐκεῖ στὴ σκοτεινὴ γωνιά,

μιὰ τίμια ζώου μυρωδιά, σάν τὴ δική μου.

---

Σάντρο Πέννα, ἀπὸ τὴ συλλογή, Ὁ σκονισμένος ποδηλάτης, ἀνθολόγιση – μετάφραση – σημείωμα, Ἐρρίκος Σοφρᾶς, Ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιὸ, Ἀθήνα 2012.

Ἕνα ποίημα γιὰ «τ᾿ ἁλμυρὰ πρίσματα τοῦ πάθους» τοῦ τέλους τοῦ καλοκαιριοῦ

 

Η ΖΕΣΤΗ

Στὴ ζέστη τῆς Ἑλλάδας

τὰ κολλημένα στέρνα μας

ἀνάβλυζαν νερά·

ἔπινα τὸν ἱδρώτα σου

μαζὶ μὲ τὰ φιλιὰ σου

τὸ ἄχ σου

στὴ σκιὰ τοῦ παντζουριοῦ.

Τὴν ὥρα ποὺ ἀνέβαινε

τὸ ἄγριο μεσημέρι

τοῦ τόπου

ἐφούντωνες κι ἐσὺ

μὲ τὰ τρελλὰ τσουλούφια σου

τὰ θεῖα τσίνορά σου

τὸ γέλιο σου πολύεδρο

μὲς στ᾿ ἁλμυρὰ πρίσματα τοῦ πάθους.

Στὴν τόση λάβα

στὴν ἀκινησία

μὲ μόνο ἴσκιο πάνω μας

τὸ μαῦρο πεπρωμένο
τὰ σκίτσα τῆς ὕπαρξής μας

ἔμοιαζαν μ᾿ ἐξίσωση ἐντόμων.

Κακοφορμίζει ὁ Αὔγουστος

σὰν ἀνοιχτὴ πληγὴ

καὶ τὰ τζιτζίκια ἀστείρευτα

θυμίζουν πάλι τὸν ποιητὴ

στοῦ ποιήματος τὸ τέλος.

Ἄπνοια...

Ἡ μύγα σχολαστικὰ τὰ πάντα π᾿ ἀσκημίζει

ἐκάθησε στὸ πέος σου

καὶ τρώει τὸ χυμό σου.

Περνάει μὲ τὸ μεγάφωνο

αὐτὸς μὲ τὰ καρπούζια·

τὸ μεσημέρι πέφτει

στὰ πόδια μου

σὰν κεφαλὴ κομμένη.

---

Κατερίνα Ἀγγελάκη-Ρούκ, ἀπὸ τὴ συλλογή, Ἐνάντιος ἔρωτας, Ἐκδόσεις Κέδρος Ἀθήνα 1982. 

 

Wendla Soldan-Brofeldt (1863-1945), a tribute

Αγόρι στην ακτή (Ο ψαράς), λάδι σε καμβά.

Wendla Soldan-Brofeldt (1863-1945) αφιέρωμα

Η σχεδιάστρια και εικονογράφος Wendla Soldan-Brofeldt γεννήθηκε στο Ελσίνκι στις 2 Νοεμβρίου 1863 σε μια μεσοαστική οικογένεια που αριθμούσε 7 παιδιά. Αν και την περίοδο εκείνη η Φιλανδία δεν ήταν ανεξάρτητη χώρα, ο πατέρας της Αυγούστου Fredrik Soldan, προσπαθούσε να μάθει στα παιδιά του φιλανδικά και να τα «σπρώξει» να σπουδάσουν προσπαθώντας έτσι να προωθήσει τη φινλανδική γλώσσα και τον πολιτισμό. Να προσθέσω πως το 1863 η φιλανδική γλώσσα απέκτησε επίσημη ισοτιμία με την σουηδική γλώσσα που ήταν η κυρίαρχη του τότε δουκάτου, καθώς και το γεγονός πως η Φιλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της μόλις το 1918, έναν χρόνο μετά την Ρώσικη Επανάσταση. Η μητέρα της Μαρία Müller (1837-1927) όμως ήταν γερμανικής καταγωγής έτσι η Venny Soldan θα μαθητεύσει σε γερμανικά σχολεία.

H Wendla Soldan-Brofeldt τελικά θα σπουδάσει τέχνη στο Ελσίνκι, τη Ρωσία (στην Πετρούπολη το χειμώνα 1883-1884) και τη Γαλλία (στο Παρίσι το 1885-1887 και 1888-1890) χρηματοδοτούμενη εν μέρει από κρατικές επιχορηγήσεις, ιδίως από την Académie Colarossi. Επίσης, πήρε μαθήματα από την καλλιτέχνιδα Maria Wiik.

Στα έργα της συναπαντά κανείς σκηνές από την καθημερινή ζωή, ρεαλιστική τοπία, αντρικό και παιδικό γυμνό αλλά συναντά κανείς συχνά και σκηνές από την οικογένειά της. Επίσης στο έργο της συγκαταλέγονται και πληθώρα εικονογραφήσεων παιδικών βιβλίων.

Η Venny soldan-Brofeldt παντρεύτηκε τον John Brofeldt (αργότερα Juhani Aho) και απέχτησε μαζί του δυο γιούς, τους Heikki και Antti Aho.

Η Wendla Soldan-Brofeldt πέθανε στις 10 Οκτωβρίου 1945 στη Lohja.

Παρουσιάζουμε λοιπόν εδώ, ενόψει φθίνοντος καλοκαιριού, μια επιλογή από έργα της Wendla Soldan-Brofeldt.

---

Έργα: © στις γκαλερί, στις συλλογές και στα μουσεία που ανήκουν.

 

Ἕνα ποίημα τοῦ Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

ΧΑΡΩΠΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ

Χρυσῆ μου ἀγάπη, ἄν ἤξερες τί μέλι εἶσαι γιὰ μένα...

Τὰ μπουμπουκάκια τὰ ὄμορφα, τὰ μοσχομυρισμένα.

καὶ τὸ λευκὸ τ᾿ ὁλόλευκο καὶ κρυσταλλένιο κρίνο,

καὶ τοῦ ὕπνου τὸ ξαπόσταμα καὶ τὸ νερὸ ποὺ πίνω,

καὶ τ' ἀγεράκια ποὺ φυσοῦν σὰν λιποθυμισμένα,

δὲν ἔχουνε τὸ βάλσαμο πού 'χεις ἐσὺ γιὰ μένα...

Τῆς λίμνης τ' ἀφρολούλουδο καὶ τοῦ γιαλοῦ ἡ γαλήνη,

ἡ σμύρνα, τὸ ροδόσταμο ποὺ ἀργοσταλάει καὶ σβήνει,

κ᾿ οἱ μενεξέδες οἱ χλωμοὶ κ᾿ οἱ χνουδωτὲς βιολέττες,

κ οἱ ροδωνιές, κ᾿ ἡ ὁλόδροση τοῦ κήπου ἀνθόπλημμύρα,

τῶν δυὸ χειλιῶν σου τῶν γλυκῶν δὲ στάζουνε τὰ μῦρα!...

Πλέξε μου τὰ χεράκια σου τριγύρω ἀπὸ τὴ μέση...

Ἄχ! πῶς μ᾿ ἀρέσει ἀπάνω μου νὰ πέφτεις, πῶς μ᾿ ἀρέσει!

Ποθῶ φιλάκια ξαφνικά, ποὺ ξεχειλοῦν σὰν μπόρες,

καὶ ἄλλα γλυκὰ τόσο γλυκά, ποὺ τρέμουν ὧρες – ὧρες,

κι ὅλη ἡ ψυχή μας σβήνεται στῆς ἡδονῆς τὰ χάη,

κ᾿ εἶναι καθὼς τὸ φλοίσφισμα τοῦ ἀφροῦ ποὺ ξεψυχάει...

Καλή σου νύχτα, ἀγάπη μου... Γλυκιὰ – γλυκὰ κοιμήσου,

στὸν ὕπνο σου ἂς μὴν ἐρθοῦν οἱ πίκρες καὶ οἱ καημοί σου

Νὰ ἰδῆς ὁλόχαρα ὄνειρα καὶ νά ῾ρθη ἕνα μελίσσι

ἀπὸ ἀγγελούδια γαλανὰ νὰ σὲ γλυκοφιληση.

Καλή σου νύχτα, ἀγάπη μου... Ὄνειρα σὰν τὸ μέλι!

Καὶ ὅσο γιὰ μένα, ἀγάπη μου... Κοιμήσου... - μὴ σὲ μέλλη!

Χάνονται οἱ μέρες ἥσυχα, καὶ πᾶνε ἀγάλι – ἀγάλι!

Ἐμεῖς περνοῦμε κ᾿ ἔρχονται τώρα νὰ ζήσουν ἄλλοι...

Θὰ ρίξουν τὸ σπιτάκι μας ποὺ ὥς χτὲς μ᾿ ἐμένα ἤσουν,

καὶ πάνω άπ᾿ τὸ σπιτάκι μας ἄλλο τρανὸ θὰ χτίσουν...

καὶ αὐτοὶ μὲ τὰ χειλακια τους θὰ τραγουδήσουν πάλι:

«Χάνονται οἱ μέρες ἥσυχα, καὶ πᾶνε άγάλι – ἀγάλι!»...

Ἀνθίζουν τὰ τριαντάφυλλα, στὸν κάμπο, καὶ τὰ φούλια,

καὶ τρεμολάμπει, σὰν δροσιᾶς σταλαγματιές, ἡ πούλια...

Τώρα, τὸ ἑτοιμοθάνατο βαλσαμωμένο ἀγέρι,

γλυκά τραγούδια θλιβερὰ ν' ἀναστενάξει ξέρει...

Ἀλήθεια! Ξέρει πιό γλυκά νά τραγουδῆ ἀπό μένα!

Ἐγώ δὲν ξέρω πιὸ γλυκὰ μὰ ξέρω πιὸ θλιμμένα...

Τά κρίνα ἐξεχειλίσανε στὴ λίμνη σὰν ποτάμι...

Τὰ κρίνα ὅλα χιονόλευκα, σὰ γάλα, τά ῾χουν κάμει...

Καὶ πλένε τὰ κρινόφυλλα μὲς τὰ νερά, καὶ πᾶνε

καὶ ὁλότρεμα χρυσόψαρα, σὰν ἄστρα, κολυμπᾶνε...

...Μὰ πῆρα τὰ χεράκια σου καὶ χάιδεψα τὰ κρίνα,

κι ὥς τὴν αὐγούλα ἐπέθαναν, ἐπέθαναν ἐκεῖνα!...

Πάω στὴν τρισέρημη ἀμμουδιά, καὶ - μόνος... τί νὰ κάμω;

Χαράζω κύκλους ἀπαλοὺς στὸ μουσκεμμένον ἄμμο...

Κ᾿ ἔρχεται ἀγάλια ἡ θάλασσα, ἀγάλια σὰ φιλάκι,

καὶ σὰ δροσούλα χάνονται τῆς ἀμμουδιᾶς οἱ λάκκοι...

Σὰν ἀγεράκι χάνονται στὸ κῦμα, ἀπάνω - ἀπάνω

Καὶ ἀπόμεινα στὴν ἐρημιά μονάχος... -τί νὰ κάμω;

---

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ποιήματα, εἰσαγωγὴ – σχόλια - παρουσίαση, Ἄρη Δικταίου., Ἐκδόσεις Φέξη, Ἀθήνα 1964.

Μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ ποιήματος, ὑπὸ τὸν τὶτλο «Σὰν ἀεράκι», ἔχει μελοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν Μανώλη Πάππο καὶ ἑρνημευμένο ἀπὸ τὴν Ελευθερία Αρβανιτάκη, ὑπάρχει στὸ δίσκο Ὅλα στὸ φῶς, Mercury 06024 9822934, 2004, (γιὰ ἀκρόαση Κλὶκ ἐδῶ).

!!!

Τολμητίας ἀναισχύντος ὅλως,
ὁ κολάσων τὴν Κόλασιν κῶλος.

---

ΥΓ: Δὲν ἀναφερω τὸν συγγραφέα ἐν εἴδει ἐρωτήσεως -πείτε το καὶ κουὶζ τὸ ἴδιο κάνει. Λοιπόν, γνωρίζει κανένας ποιός εἶναι;

Ἕνα ποίημα τοῦ Σάντρο Πέννα (Sandro Penna)

Ἀκουαρέλα τοῦ Gabriel Garbow.

Ὁ Ἔρωτάς μου εἶναι γυμνὸς
στὴν ἄκρη κάποιας θάλασσας βουερῆς.
Δίπλα του εἴχαμε σταθεῖ
-εὐνοϊκοί, γαλήνιοι-
ἐγὼ κι ὁ χρόνος.

Μετὰ τὸν ἔκλεψε ἕνα σπίτι.
Ἕνα μελάνι μοῦ τὸν λέκιασε. Ἐγὼ άπομένω
στὴν ἄκρη κάποιας θάλασσας βουερῆς.

---

Σάντρο Πέννα, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ὁ σκονισμένος ποδηλάτης, μετ. Ἐρίκκος Σοφρᾶς, Ἐκδόσεις Τὸ Ροδακιὸ, Ἀθήνα 2012.

Ἀφιέρωμα τοῦ blog στὸν Σάντρο Πἐννα: Κλίκ ἔδῶ

Ἀφιέρωμα τοῦ blog στὸν Gabriel Garbow: Κλίκ ἔδῶ