ΤΟ
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Σχεδὸν
κάθε μέρα περνῶ ἀπ' τὸ ἀπόμερο
βιλιοπωλεῖο.
Μὲ
παρασέρνει στὴ βιτρίνα του ἕνα πορνὸ
βιβλιαράκι.
Ἕνας
γυμνὸς γεροδεμένος ἄντρας στέκει ὥς
τὰ μπούτια
μὲς
στὴ θάλασσα, ἐνῶ μπορτά του μιὰ γονατιστὴ
κο-
πέλα
ἔχει χωθεί μὲ τὰ μούτρα μὲς τὰ σκέλια
του. Ὁ
ἄντρας
γέρνει καὶ τὴ βλέπει μελαγχολικά, καθὼς
τῆς
σφίγγει
τὸ κεφάλι της ἐπάνω του· ἡ τρυφεράδα
τῶν χε-
ριῶν
του, τὰ δασωμένα στήθεια του, τὰ φουσκωμένα
μπράτσα
του, δὲ φτάνουν νὰ ἐκμηδενίσουν τὴ θλίψη
τῶν
ματιῶν
του. Καὶ ξαφνικά ἐτούτη ἡ φωτογραφία
– ποὺ οἱ
ἔμποροι
τῆς καύλας δὲν τὴν διάλεξαν τυχαῖα γιὰ
τὸ ἐξώ-
φυλλο
– ἀδειάζει ἀπό ὅλη της τὴ χυδαιότητα
καὶ γίνεται
αὐτὸ
ποὺ δὲ θὰ καταλάβουνε ποτὲ οἱ ἀνυποψίστοι
ἀνα-
γνῶστες
τοῦ βιβλίου: ἕνα μνημεῖο στὴν αἰώνια
ἄντληση,
μιὰ
ἐλεγεία στὴν ἀναπότρεπτη ἐξάντληση.
Ντίνος
Χριστιανόπουλος, από τη συλλογή Νεκρή
Πιάτσα, Εκδόσεις Μπιλιέτο, Θεσσαλονίκη
1990.
Στον
gay
super hero, για το σχόλιό του στην προηγούμενη
ανάρτηση που στάθηκε η αφορμή να θυμηθώ
τούτο το υπέροχο ποίημα του Χριστιανόπουλου.
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήκάθε βήμα κι ένας πειρασμός, ειδικά αυτή την εποχή που κοντομάνικα, αμάνικα, και κοντά παντελόνια τονίζουν την ετοιμότητα για ηδονή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενικός