FLESH, a film by Paul Morrissey

 

Σάρκα, μια ταινία του Πωλ Μόρρισσεϋ

Πρώτο μέρος μιας αμερικάνικης τριλογίας, η Σάρκα (1969) -τα άλλα δυο μέρη ήταν οι ταινίες Σκουπίδια (1970), και Κάψα (1971)- αν και υπογράφεται από τον Πωλ Μόρρισσεϋ, είναι γέννημα θρέμμα ενός άλλου παιδιού, αθέατου αν και υπαρκτού· που φέρει ακέραια τη σφραγίδα του. Του παραγωγού της Άντυ Γουόρχολ. Ο Γουόρχολ, τούτο το τρομερό παιδί της αμερικάνικης αντεργκράουντ και ποπ κουλτούρας δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο συν-δημιουργός τούτης της ταινίας.

Η Σάρκα, γυρισμένη το 1967, μας αφηγείται μια μέρα από τη ζωή του Τζο (Τζο Νταλεσάντρο), που ούτε λίγο ούτε πολύ, πουλά το κορμί του προκειμένου να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του. Η ταινία ξεκινά στο κρεββάτι, εξελίσσεται στο κρεββάτι και τελειώνει πάνω σε αυτό. Συνοπτικά να αναφέρουμε το στόρι: ο Τζο αφού ξυπνήσει πάρει το πρωινό του και παίξει με το παιδί του, κουβεντιάζει με τη γυναίκα του η οποία του ζητά χρήματα για να βοηθήσει μια φίλη της να κάνει έκτρωση. Στη συνέχεια φεύγει για δουλειά· κάνει πεζοδρόμιο, συναντά διάφορους πελάτες, επισκέπτεται άλλους στο σπίτι τους, συνομιλεί με διάφορους συναδέλφους, βρίσκει μάλιστα και ένα παλιό του φίλο απ' την Κορέα, και, τέλος, γυρνάει το βράδυ στην οικογενειακή θαλπωρή του σπιτιού του, όπου τον περιμένουν η γυναίκα και του και μια φίλη της. Εξαντλημένος από την κούραση πέφτει και κοιμάται.

Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη ταινία σεξ που είναι θα λέγαμε υποδειγματικά αντισεξουαλική.

Όπως αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης: «Είναι ένας κινηματογράφος φανερά αντικινηματογραφικός -όχι μόνο δεν υπάρχει μοντάζ, αλλά ο τρομερός Γουόρχολ κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει φανερές τις συνδέσεις των πλάνων. Είναι ένας ποπ αντικινηματογράφος στην πιο καθαρή του μορφή. Μέσα από την τέλεια αποδιαρθρωμένη φόρμα -καλύτερα, την ανυπαρξία φόρμας-, ξεπροβάλλει με το σενάριο και μόνο και τη στοιχειώδη εικονοποίησή του ένα θέμα κολοσσιαίο: Η αστική οικογένεια σαν στοιχειώδης οικονομική -αντιπαραγωγική- καταναλωτική μονάδα».¹

Πράγματι η αποτελούμενη από πατέρα, μητέρα και παιδί εδώ οικογένεια, διαιωνίζει την αθλιότητά της, δηλώνοντας ξεκάθαρα το τέλος της. Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της που κινηματογραφείται υπέροχα εδώ από τον Μόρρισσεϋ. Για τους Μόρρισσεϋ-Γουόρχολ η διαφορά ανάμεσα στην αντρική και γυναικεία πορνεία είναι καθαρά μηχανική. Άλλοι παράγοντες όπως κοινωνικοί, ηθικοί, οικονομικοί, δεν υπεισέρχονται. Ο πατέρας ξεκομμένος από κάθε τι παραγωγικό συνδέεται μόνο με το αντίτιμο της δουλειάς του που είναι το μεροκάματο. Δεν είναι μακριά μας η άποψη που λέει ό,τι ο πατέρας πρέπει να κάνει και να υποστεί τα πάντα προκειμένου να θρέψει την οικογένειά του.

Αν και όπως γίνεται αντιληπτό, το θέμα της Σάρκας είναι η αντρική πορνεία, η οικογένεια και η αλλοτρίωση· ο Μόρρισσεϋ αρνείται να ασχοληθεί με οποιαδήποτε προέκτασή του, πολιτική, ηθική, κοινωνική, ψυχολογική. Με μια κάμερα αμέτοχη, ουδέτερη και ψυχρή, καταγράφει· κινηματογραφεί τα γεγονότα. Παρόλα αυτά έστω κι αν πρόκειται για ταινία με σκηνοθεσία, οι ηθοποιοί παίζουν τους εαυτούς τους και δεν υπήρχε από πριν κανένας διάλογος γραμμένος μια και τα πάντα σε τούτη την ταινία είναι αυτοσχέδια.

Αν κάτι ενδιαφέρει αισθητά τον σκηνοθέτη της, αυτό είναι η ομορφιά του γυμνού σώματος. Η Σάρκα είναι μια ταινία κυριολεκτικά πάνω στη σάρκα. Ένας ύμνος στο γυμνό αντρικό κορμί. «Ακόμα και όταν βγάζει το πουκάμισό του, τη μπλούζα του και το τζην του -πράγμα που γίνεται συχνά και αργά σαν τελετουργία-, ο Τζο Νταλεσάντρο, δεν μένει ποτέ γυμνός. Είναι σάρκα, σάρκα για επίδειξη, κορμί με ένδυμα τελετουργίας», γράφει ο Ντ. Νογκέζ. Ακριβώς αυτό συμβαίνει, ακόμα και στη σκηνή που γυμνός παίζει με το επίσης γυμνό μωρό του, προβάλλοντας μια «ουτοπική» οικογενειακή ευτυχία, μια ευτυχία πλήρως απογυμνωμένη....

 

Σημειώσεις και σύνδεσμοι

---

1. Βασίλης Ραφαηλίδης, Λεξικό ταινιών τ. Β', εκδόσεις Αιγόκερος, Αθήνα 1982

Κείμενο: gayekfansi.blogspot.gr

© κειμένου: gayekfansi.blogspot - με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος

Η ταινία στο imdb: Εδώ

Η ταινία στη Βικιπαίδεια: Εδώ