ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ, ΕΝΩ ΚΟΙΜΑΤΑΙ
Τὶς
τρίχες ποὺ εἶχες ἀφήσει στὸ κρεββάτι
μας,
στὰ διάφορα μέρη ὅπου ἔχουμε ἀγαπηθεῖ,
σὰν δυὸ ἱππότες ποὺ
προσέρχονται σὲ μονομαχία,
ἔγιναν
φωλιὰ στὸ λαρύγγι μου,
βρόγχος γύρω
ἀπὸ τὸ λαιμό μου.
Κομμάτια ἀπὸ τὸ δέρμα σου κρύβονται
ἀνάμεσα
στὶς πτυχώσεις τοῦ σεντονιοῦ μας,
κάτω
ἀπὸ τὰ νύχια μου, ἀνάμεσα στὰ δόντια
μου.
Βλέπω
τὸ σῶμα σου γυμνὸ καὶ
προδομένο.
Ἀναρωτιέμαι:
Ποῦ θὰ
μποροῦσα νὰ βυθίσω τὸ μαχαίρι πρὶν
ξυπνήσεις;
Σὲ ποιὸ σημεῖο ὁ θάνατός
σου θὰ ἦταν πιὸ βέβαιος;
Ποῦ ἀλλοῦ,
ἐκτὸς ἀπὸ τὸ στῆθος μου;
***
VISIÓN DEL ENEMIGO, MIENTRAS DUERME
El
pelo que has dejado em nuestro lecho,
en los distintos lugares
donde nos hemos amado,
como dos caballeros que acuden a un
duelo,
se hizo oído em mi garganta
soga alrededor de mi
cuello.
Trozos
de tu piel se esconden
entre los pliegues de nuestra
sábana,
bajos mis uñas,
entre mis dientes.
Veo
tu cuerpo desnudo y traicionado.
Me pregunto:
¿ Dónde
podría hundir el cuchillo ante que despiertes?
¿ En qué parte
la muerte te resultará más certera?
¿Dónde,
sino en mi
pecho?
Héctor Avellán, ἀπὸ τὴ συλλογή: Ἡ ἔλξη τῶν ὁμωνύμων, μετ. Ρήγας Κούπα, Ἐκδόσεις Ὀδυσσέας, Ἀθήνα 2005.
Ὁ
Héctor
Avellán εἶναι
Νικαραουγανὸς ποιητής, γεννημένος τὸ
1973. Γιὰ περισσότερα ποιήματά του: Κλὶκ ἐδῶ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου