Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

Ἕνα ποίημα τοῦ Héctor Avellán

 

 

 


 

 

ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ, ΕΝΩ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Τὶς τρίχες ποὺ εἶχες ἀφήσει στὸ κρεββάτι μας,
στὰ διάφορα μέρη ὅπου ἔχουμε ἀγαπηθεῖ,
σὰν δυὸ ἱππότες ποὺ προσέρχονται σὲ μονομαχία,
ἔγιναν φωλιὰ στὸ λαρύγγι μου,
βρόγχος γύρω ἀπὸ τὸ λαιμό μου.

Κομμάτια ἀπὸ τὸ δέρμα σου κρύβονται
ἀνάμεσα στὶς πτυχώσεις τοῦ σεντονιοῦ μας,
κάτω ἀπὸ τὰ νύχια μου, ἀνάμεσα στὰ δόντια μου.

Βλέπω τὸ σῶμα σου γυμνὸ καὶ προδομένο.
Ἀναρωτιέμαι:
Ποῦ θὰ μποροῦσα νὰ βυθίσω τὸ μαχαίρι πρὶν ξυπνήσεις;
Σὲ ποιὸ σημεῖο ὁ θάνατός σου θὰ ἦταν πιὸ βέβαιος;
Ποῦ ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ στῆθος μου;

                                        

                                ***


VISIÓN DEL ENEMIGO, MIENTRAS DUERME

El pelo que has dejado em nuestro lecho,
en los distintos lugares donde nos hemos amado,
como dos caballeros que acuden a un duelo,
se hizo oído em mi garganta
soga alrededor de mi cuello.

Trozos de tu piel se esconden
entre los pliegues de nuestra sábana,
bajos mis uñas,
entre mis dientes.

Veo tu cuerpo desnudo y traicionado.
Me pregunto:
¿ Dónde podría hundir el cuchillo ante que despiertes?
¿ En qué parte la muerte te resultará más certera?
¿Dónde,
sino en mi pecho?




Héctor Avellán, ἀπὸ τὴ συλλογή: Ἡ ἔλξη τῶν ὁμωνύμων, μετ. Ρήγας Κούπα, Ἐκδόσεις Ὀδυσσέας, Ἀθήνα 2005.

Héctor Avellán εἶναι Νικαραουγανὸς ποιητής, γεννημένος τὸ 1973. Γιὰ περισσότερα ποιήματά του: Κλὶκ ἐδῶ

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου