James Gleeson (1915 - 2008), μιὰ γνωριμία
Πολλὲς εἶναι οἱ σκέψεις ποὺ ἔρχονται στὸ μυαλὸ καθὼς κοιτάζει κανεὶς τὸ ἔργο τοῦ Αὐστραλοῦ James Gleeson (1915-2008), ὅπως πολλὲς εἶναι καὶ οἱ ἀναγνώσεις ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει κανεὶς στὸ ἔργο του. Ἐδῶ, ἐμεῖς, δὲν φιλοδοξοῦμε βέβαια νὰ ἀναλύσουμε τὸ ἔργο τοῦ καλλιτέχνη, ἀφοῦ οὔτε «εἰδικοὶ» δηλώνουμε, πολὺ δὲ περισσότερο, ἀρμόδιοι. «Ἀναρμόδιοι» καὶ «ἀνειδίκευτοι» λοιπόν, ἀλλὰ θωρακισμένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας καὶ βέβαια τὴ μελέτη μας πάνω σὲ θέματα τέχνης θὰ θέλαμε ἁπλὰ νὰ γνωρίσουμε κι ἐμεῖς τοῦτον τὸν καλλιτέχνη, παρουσιάζοντάς τον...
Στὴ ζωγραφικὴ τοῦ James Gleeson ἐμφανεῖς εἶναι οἱ ἐπιρροὲς ἀπὸ ζωγράφους ὅπως ὁ Salvador Dali, ὁ Max Ernst, ὁ André Masson, ἀλλὰ καὶ τὸ ἔργο τῶν Sigmund Freud καὶ Carl Jung φαίνεται νὰ ἐπέδρασε καταλυτικὰ στὸν χρωστήρα τοῦ ζωγράφου.
Εὔκολα κατατάσσει κανεὶς τὸ ἔργο τοῦ James Gleeson στὸ ρεῦμα τοῦ Σουρεαλισμοῦ, ἕνα ἔργο στὸ ὁποῖο ἡ στέρεη, κεντρικὴ ἀντρικὴ φιγούρα μάχεται μὲ ἕνα ρευστό, μυστηριῶδες ἐρημωμένο καὶ ἀπόκοσμο τοπίο, ἕνα τοπίο ποὺ ἀναπλάθει μιὰ εἰκόνα τοῦ 20ου αἰώνα. Ὁ ἴδιος ὁ καλλιτέχνης ἰσχυριζόταν πὼς αὐτὸ ἦταν ἀντίκτυπο τῆς ἐπαφῆς του μὲ τοὺς δυὸ Παγκόσμιους Πολέμους, στὴ δύνη τῶν ὁποίων εἶχε τὴν ἀτυχία νὰ ζήσει τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικά του χρόνια, γι᾿ αὐτὸ καὶ σὲ συνέντευξή του, τόνιζε:
Νομίζω ὅτι ὑπάρχε πάντα ἡ ἐλπίδα πὼς θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπηρεάσουμε τὸν τρόπο σκέψης τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὸν πόλεμο. Ὅ,τι θὰ μποροῦσε νὰ προειδοποιήσει τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὴ φρίκη του καὶ νὰ τὸν ἀποτρέψει νὰ συμβεῖ ξανά. Βλέπετε, γεννήθηκα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τὸ 1915, καὶ οἱ πρῶτες μου ἐμπειρίες ἦταν μὲ ἀνθρώπους ποὺ μετεῖχαν σ᾿ αὐτὸν τὸν πόλεμο ἢ θυμοῦνταν τὸν πόλεμο πολὺ ἔντονα, καὶ τότε, μόλις ἄρχιζα νὰ ζωγραφίζω, ἄρχισε ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ἔτσι, ὁ πόλεμος ἔγινε ἕνα εἶδος κρυφοῦ τρόμου στὸ μυαλό μου ἀπὸ τὴ βρεφική μου ἡλικία ἕως τὰ τέλη τῆς ἐφηβείας, ὅταν ξεκινοῦσε ἕνας ἄλλος.
Οἱ ἀντρικὲς φιγοῦρες στὸ ἔργο τοῦ Gleeson κατέχουν μιὰ κεντρικὴ θέση καὶ δὲν εἶναι παρὰ ἡ ἴδια ἡ ἀνθρωπότητα χαμένη μέσα σὲ ἕναν τρελὰ συστρεφόμενο, ἐν δυνάμει κόσμο, σὲ ἕνα ἄγνωστο, ἐπιθετικὸ σύμπαν τὸ ὁποῖο προσπαθοῦν νὰ ψιλαφίσουν. Διόλου τυχαῖο ποὺ οἱ φιγοῦρες κρατοῦν τὴ δομή τους, τὰ σωματικὰ ὅριά τους μέσα στὸ συστρεφόμενο, ρευστὸ καὶ μαινόμενο σύμπαν τοῦ Gleeson.
© κειμένου: www.gayekfansi.blogspot.com - μὲ τὴν ἐπιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματος.
© ἔργων: στὶς γκαλερί, στὶς συλλογὲς καὶ στὰ μουσεῖα ὅπου ἀνήκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου