Harry Bush (1925-1994), a tribute (part 1)

HARRY BUSH, ΑΦΙΕΡΩΜΑ (μέρος πρώτο)

Εισαγωγή στο έργο του

O Harry Bush (1925-1994) δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απλά σαν ένας ακόμα σκιτσογράφος με gay θεματολογία, αλλά ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης που συνέβαλε ουσιαστικά στην δημιουργία αυτού που ευρύτερα ονομάζουμε ομοφυλόφιλη ιδεολογία και κουλτούρα. Ένας πραγματικά σπουδαίος καλλιτέχνης, με σημαντική συμβολή στην πρόοδο της ομοφυλοφιλικής τέχνης. Την δεκαετία του '60, αρκετοί gay Αμερικανοί καλλιτέχνες συγκεντρώθηκαν γύρω από περιοδικά όπως το Bodybuilding που ξεχείλιζαν από φωτογραφίες αντρών περισσότερο ή λιγότερο ερωτικές. Ο χώρος του Bodybuilding για χρόνια ήταν η δικαιολογία για όποιον ήθελε να φτάσει και να εκφράσει πράγματα απευθυνόμενος στους ομοφυλόφιλους, χωρίς να διακινδυνεύσει αντιμετωπίζοντας νομικό πρόβλημα. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 1962, το ύφος και το περιεχόμενο έργων σαν του Harry Bush ήταν περιορισμένο από τους κώδικες λογοκρισίας των ΗΠΑ, που προέβλεπαν απαγόρευση της απεικόνισης σε «εμφανείς ομοφυλοφιλικές πράξεις». Ήταν το 1962 που το Ανώτατο Δικαστήριο αποποινικοποίησε το ανδρικό γυμνό· αποφάνθηκε δηλαδή ότι η γυμνή ανδρική φωτογραφία δεν ήταν άσεμνη.

Σ' αυτά τα περιοδικά λοιπόν, φιλοξενούνταν εκτός των φωτογραφιών, και οι δουλειές διάφορων εικονογράφων. Γνωστή είναι η συνεργασία του TomOf Finland με το περιοδικό Physique Pictorial, αλλά την ίδια περίοδο στο περιοδικό δούλευε και ένας άλλος αξιολογότατος σκιτσογράφος, ο Harry Bush, κάνοντας μια επιτυχημένη καριέρα.

Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι μπορεί να τον θυμούνται. Αν και οι δύο καλλιτέχνες είχαν ένα ύφος πολύ διαφορετικό και δύσκολο να συγκριθούν, αφού ο Bush με το δυναμισμό και τη φρεσκάδα που απέπνεαν τα σχέδιά του ξεχώριζε εμφανώς. Τα σχέδια του Bush, είχαν επίσης ένα εξαιρετικά μοντέρνο και εκλεπτυσμένο στιλ, προκλητικά και αφελή ταυτόχρονα, παρουσιάζοντας γυμνασμένα και χαμογελαστά αγόρια, μια αναμενόμενη από δεκαετίες gay εικόνα της εποχής μας. Ειρωνεία και λαγνεία, μυς και πέη πληθωρικά να πούμε το λιγότερο, όλα συνδυασμένα με μια απίστευτη ικανότητα να εκκολάπτονται σε μια καθ’ όλα τρισδιάστατη απόδοση. Σχέδια διαποτισμένα με ερωτισμό, αισιόδοξα και χαρούμενα, γεμάτα από εξευγενισμένα αισθήματα.

Σε αυτό το σημείο αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί ο καθένας ξέρει τον Tom Of Finland, ενώ το έργο του Harry Bush είναι σχεδόν άγνωστο. Η απάντηση είναι πολύ απλή: Ο Tom Of Finland έχει χρησιμοποιήσει τα περιοδικά της δεκαετίας του '60 ως εφαλτήριο για τις επόμενες δεκαετίες, ενώ ο Harry Bush δεν το έκανε. Ας είμαστε σαφείς: τα σχέδιά του είχαν εμφανιστεί σποραδικά σε διάφορα περιοδικά της δεκαετίας του '70 και του '80, αλλά χωρίς συνέχεια. Γιατί; Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι πίσω από αυτά τα εξαιρετικά σχέδια τα τόσο ζωτικής σημασίας, τα ηλιόλουστα και χαρούμενα, που παρουσίαζαν τα χαμογελαστά αγόρια, κρύβονταν η ύπαρξη μιας διαφορετικής φύσεως.

Ο Harry Bush είχε μπει στο στρατό νέος, η προσαρμογή στη στρατιωτική νοοτροπία εκείνης της περιόδου με όλο το φορτίο της ομοφοβίας, και στη συνέχεια η συνταξιοδότηση στα σαράντα του με μια σειρά από προσωπικά προβλήματα και προβλήματα υγείας (πνευμονικό εμφύσημα), ήταν αρκετά ώστε να μην προωθήσει το έργο του. Η τραγική αλήθεια είναι ότι πριν τον θάνατό του κατέστρεψε μεγάλο μέρος του έργου του, φοβούμενος την γνώμη που θα σχηματίσουν γι’ αυτόν οι επερχόμενες γενιές. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ενώ το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του ήταν ασπρόμαυρο, υπάρχουν μερικά έγχρωμα έργα που μπορεί να είναι αυθεντικά. Υπάρχει όμως μια σειρά έγχρωμων έργων που πιθανότατα έχουν χρωματιστεί από αφοσιωμένους οπαδούς.

Με τον καιρό ο Harry Bush άρχισε να αποσύρεται, "σαν στρείδι στο καβούκι του", όπως χαρακτηριστικά είπε ένας από τους λίγους φίλους που αλληλογραφούσαν μαζί του, ζώντας μια όλο και πιο κλειστή ζωή. Κατά κάποιο τρόπο ο Harry Bush ήταν θύμα της ίδιας του της ομοφοβίας, και είναι κρίμα. 
 

Το 2007, δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του σχεδόν όλα τα δημοσιευμένα έργα του, συμπεριλαμβανομένων των κόμικς του, αλλά και πολλά όμορφα σκίτσα, συγκεντρώθηκαν χάρη στην προσπάθεια μιας ομάδας φίλων και θαυμαστών σε έναν τόμο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Green Candy Press με τίτλο Hard Boys. Μια πολυαναμενόμενη μονογραφία σε επιμέλεια Robert Mainardi, ο οποίος υπογράφει και την εισαγωγή. Ο πρόλογος είναι του Thomas Waugh και ο επίλογος από τον Jim French. Ένα λεύκωμα 200 σελίδων που δείχνει πως πολλοί σημερινοί καλλιτέχνες είναι εμπνευσμένοι από την τέχνη του. Αλλά ίσως η πιο πολύτιμη κληρονομιά του Harry Bush είναι μια πρόσκληση να προβληματιστούμε σχετικά με την έννοια που δίνουμε στη ζωή μας και στις δυνατότητές της…

Σημειώσεις:

---

Πολύτιμη πηγή στο παρόν αφιέρωμα το λεύκωμα Hard Boys, εκδόσεις Green Candy Press 2007 (www.greencandypress.com).

© κειμένου: gayekfansi.blogspot - με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος.

© των έργων του Harry Bush: Robert Mainardi και Trent Dunphy.

Δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Harry Bush: Εδώ