Στοιχεία και γεγονότα για τις διώξεις των ομοφυλόφιλων από τους Ναζί στις πόλεις και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης πριν και κατά τον πόλεμο

 

Αφίσα της ταινίας Σαλό 120 μέρες στα Σόδομα (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1975) του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Εδώ ο Παζολίνι εικονογραφεί τους φιλοσοφικούς στοχασμούς πάνω στο κακό (τρεις κύκλους της κόλασης) του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, μεταγράφοντάς τους σε γλώσσα πολιτική, αφού μεταφέρει τη δράση της ταινίας στη φασιστική Ιταλία.

 

Μικρός πρόλογος

Αν και από αυτόν εδώ τον χώρο έχουμε αναφερθεί ξανά στους Άντρες με το ροζ τρίγωνο (Die Männer mit dem Rosa Winkel) [The Men With The Pink Triangle], επανερχόμαστε και πάλι με τούτη την ανάρτηση, παραθέτοντας το «μαύρο χρονολόγιο» των γεγονότων που οδήγησαν στη δίωξη των ομοφυλόφιλων στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Δίωξη που σήμερα έχει πάρει πολιτικές προεκτάσεις και σχετίζεται με διαδικασίες πολύ πιο περίπλοκες απ’ ότι στην περίπτωση των Εβραίων, των Σίντι, των Ρομά και των υπόλοιπων μειονοτήτων που διώχθηκαν την ίδια περίοδο. Υποσχόμαστε να επανέλθουμε... 

 

 

Richard Gere (Μαξ) και David Dukes (Χορστ). Από την πρώτη παρουσίαση στην Νέα Υόρκη του έργου του Μάρτιν Σέρμαν (Martin Sherman) Μπεντ, στο θέατρο «NEW APOLLO TEATRE» στις 2 Δεκεμβρίου 1979. Φωτογραφία: Jemes Hamilton.

 

ΤΟ «ΜΑΥΡΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ»

1871. Ο βασιλιάς Βίλχελμ, δημιουργός του Β’ Ράιχ, υιοθετεί τον Βαυαρικό Κώδικα που αναφέρει: «ασελγής και αφύσικη συμπεριφορά, τιμωρείται με φυλάκιση μιας μέρας έως πέντε χρόνια».

1897. Οι Άντολφ Μπραντ, Μάγκους Χίρτσφελντ και Μαξ Σποχρ ιδρύουν τον πρώτο οργανισμό για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων με την ονομασία «Επιστημονική Ανθρωπιστική Επιτροπή».

1898. Υποβλήθηκε στο Ράιχσταγ αίτηση με 900 υπογραφές για την ανάκληση του άρθρου 175 του Βαυαρικού Κώδικα. Η αίτηση απορρίφτηκε. Στα επόμενα δέκα χρόνια υποβλήθηκαν, μάταια και άλλες αιτήσεις.

1910. Η Κυβέρνηση υπέβαλλε πρόταση να τεθεί εκτός νόμου ο «Λεσβιακός έρωτας». Η πρόταση αυτού του νομοσχεδίου δεν έγινε δεκτή.

1919. Ο Μάγκους Χίρτσφελντ (Εβραίος και ομοφυλόφιλος) δέχτηκε στο Μόναχο επίθεση από ομάδα αντισημιτών. Αργότερα, τον ίδιο χρόνο, δέχτηκε επίθεση από Ναζί και αφέθηκε στο πεζοδρόμιο με κάταγμα στο κρανίο.

1921. Ο Μπρούνο Μάτουζεκ άνοιξε στο Βερολίνο το θέατρο «ΕΡΩΣ» (EROS). Ήταν το πρώτο θέατρο που παρουσίασε και ομοφυλοφιλικό θέαμα. Τον ίδιο καιρό πρωτοεμφανίστηκε και η παραστρατιωτική οργάνωση των Ναζί «τάγματα εφόδου».

 

Ο Γιάννης Φέρτης (Μαξ) και ο Πέτρος Φυσούν (Χορστ). Από την πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου του Μάρτιν Σέρμαν (Martin Sherman), Μπεντ. Σκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης, θέατρο «Αθηνά», Οκτώβριος 1980

 

1923. Στη Βιέννη παρουσιάζεται η ταινία του Χίρτσφελντ με τίτλο Διαφορετικός από τους άλλους. Οι φασίστες πυροβόλησαν και τραυμάτισαν αρκετούς θεατές που παρακολουθούσαν την πρώτη ταινία με θέμα ομοφυλόφιλους.

1925. Επανασύσταση του «Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος των Εργατών» (επίσημος τίτλος του κόμματος των Ναζί). Το καλοκαίρι του 1925 γίνεται η συγκρότηση των πρώτων Μονάδων των Ες Ες. Ο Έρνστ Ρεμ, ένας από τους βασικούς συμβούλους του Χίτλερ (και ομοφυλόφιλος), κατηγόρησε ένα 17χρονο «γνωστό του» ότι τον λήστεψε σπίτι του τα χαράματα.

1928. Στις 14 Μαΐου 1928 το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ανακοίνωσε τις επίσημες απόψεις του πάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας: «… Δεν είναι απαραίτητο εσείς ή εγώ να ζούμε, αλλά είναι απαραίτητο να ζήσει ο Γερμανικός λαός. Και θα ζήσει, μόνο αν μπορεί να πολεμήσει, μόνο αν διατηρήσει τον ανδρισμό του, αν εξασκείται συστηματικά, όχι μόνο ψυχικά και σωματικά, αλλά και στα ερωτικά θέματα. Ελεύθερος έρωτας και κυρίως παρεκτροπές, σημαίνουν έλλειψη πειθαρχίας. Γι’ αυτό και τον αποκόπτουμε, όπως αποκόπτουμε κάθε τι που βλάπτει το λαό μας. Ένας που θα σκεφτόταν έστω, ομοφυλοφιλικό έρωτα, θα ήταν εχθρός μας…».

Την ίδια εποχή: Η Επιτροπή του Ράιχσταν με ψήφους 15 υπέρ και 13 κατά, ενέκρινε τον Αναθεωρητικό Ποινικό Κώδικα, που αναθεωρούσε διατάξεις σχετικά με την ομοφυλοφιλία κλπ…

1929. Το χρηματιστήριο καταρρέει. Ο Αναθεωρητικός Ποινικός Κώδικας αποσύρθηκε πριν τεθεί καν σ’ εφαρμογή. Οι Ναζί προχωρούν σαρωτικά προς την εξουσία.

1930. Ο Ερνστ Ρεμ έγινε αρχηγός των Ταγμάτων Εφόδου.

1933. Ιανουάριος: Ο Χίτλερ γίνεται Καγκελάριος του Γ’ Ράιχ.

          Μάρτιος: Ιδρύεται το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου.

          Απρίλιος: Ίδρυση της Γκεστάπο. (Μυστική Κρατικά Υπηρεσία Ασφαλείας). Οι Ναζί καταστρέφουν στο Βερολίνο το Ινστιτούτο Επιστημονικής Μελέτης του Σεξ» που είχε ιδρύσει ο Χίρτσφέλντ.

 

 Ο Γιάννης Φέρτης (Μαξ), Αλεξ. Αντωνόπουλος (Ρούντυ), Παναγιώτης Ζαγαγιάννης (Βολφ). Από την πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου του Μάρτιν Σέρμαν (Martin Sherman), Μπεντ. Σκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης, θέατρο «Αθηνά», Οκτώβριος 1980

 

1934. Ιούνιος: Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ.

Ο Ερνστ Ρεμ δολοφονήθηκε. Ο Χίτλερ εξέδωσε διαταγή να καθαιρεθούν και να απομακρυνθούν από το στράτευμα όλοι οι ομοφυλόφιλοι. Διακόσια ηγετικά στελέχη των Ες Ες περικυκλώθηκαν στο Βερολίνο και σφάχτηκαν.

        Ιούλιος: Ο Κουρτ Χίλλερ, που αγωνίζεται σθεναρά για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, συνελλήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Όρινμπουργκ.

Εγκρίθηκε νόμος που επέτρεπε τη στείρωση των: ομοφυλόφιλων, σχιζοφρενών, επιληπτικών, ναρκομανών, και… υστερικών! Επίσης αυτών που, γεννήθηκαν τυφλοί ή δύσμορφοι. Για την ακρίβεια, οι ομοφυλόφιλοι είχαν και δεν είχαν υποστεί στείρωση. Ως το 1935, περίπου 56.000 άτομα είχαν υποστεί αυτή τη «θεραπεία»!

Η δραστηριότητα της οργάνωσης του Χιρτσφελντ «Επιστημονική Ανθρωπιστική Επιτροπή» που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων σταμάτησε και γενικά, οι κινήσεις και δραστηριότητες των ομοφυλόφιλων καταπνίγηκαν.

1934. Στην επέτειο της ανόδου του κόμματος των Ναζί στην Αρχή, το περιβόητο άρθρο 175 αναθεωρήθηκε. Προστέθηκαν δέκα ακόμη περιπτώσεις που θεωρούνταν αξιόποινες. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονταν: το φίλημα, το αγκάλιασμα και ακόμη: η ομοφυλοφιλική διάθεση, σκέψη και… φαντασία!!!

 

Σαλό 120 μέρες στα Σόδομα (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1975) του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

 

1936. Απόσπασμα από σχετικό λόγο του Χίμλερ: «… Η άποψή μας είναι ότι: η ομοφυλοφιλία είναι αποτέλεσμα και εκδήλωση εκφυλισμού που καταστρέφει τη φυλή μας. Πρέπει να θυμηθούμε και ν’ ακολουθήσουμε τις αρχές του NORDIC – εξόντωση του εκφυλισμού, προστατευτική επιτήρηση κ.πλ…». Την ίδια περίοδο αυτή αρχίζει η συγκέντρωση πολιτών, και ιδιαίτερα των ομοφυλόφιλων, στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην αρχή, αυτά τα στρατόπεδα χρησίμευαν ως κέντρα συγκέντρωσης και φυλάκισης. Μετά, όμως από το 1940, μεταβλήθηκαν σε κέντρα εξόντωσης. Υπολογίζεται ότι 250.000-500.000, περίπου, ομοφυλόφιλοι, εξοντώθηκαν σ’ αυτά τα στρατόπεδα. Ο ακριβής αριθμός δεν είναι εξακριβωμένος, δεδομένου ότι οι Σύμμαχοι διατήρησαν το άρθρο 175 και μέχρι το τέλος του πολέμου.

Ένα ΡΟΖ ΤΡΙΓΩΝΟ που έφεραν υποχρεωτικά πάνω τους οι αποφυλακισμένοι, κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν αποκάλυπτε το συγκεκριμένο λόγο της φυλάκισής τους. Βρίσκονταν, όμως, σε συνεχή επιτήρηση και κινδύνευαν συνεχώς να επιστρέψουν στο στρατόπεδο ή στη φυλακή. Ο σχετικός νόμος αποσύρθηκε το… 1969! Σε αιτήσεις ενδιαφερομένων να αποκατασταθούν ηθικά, τα δικαστήρια αποφάνθηκαν ότι: οι φυλακισθέντες ομοφυλόφιλοι θεωρούνται (σύμφωνα με τη νομοθεσία που ίσχυε) ποινικοί κατάδικοι και όχι πολιτικοί. Κι έτσι, οι άνθρωποι αυτοί, δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.

 

Σαλό 120 μέρες στα Σόδομα (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1975) του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• JIM STEAKLEY: Το κίνημα των ομοφυλόφιλων στη Γερμανία (σειρά άρθρων) καθώς επίσης και το άρθρο του Οι ομοφυλόφιλοι και το Γ’ Ραιχ που δημοσιεύτηκαν στο «CANADA’ S BODY POLITIC», τεύχη 9. 10 και 11.
• JOHN LAURITSEN και DAVID THOSTAD’S: Η πρώτη κίνηση για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, 1864-1935.
• HA NS PETER BLEUEL ‘S: Σεξ και Κοινωνία στη Γερμανία των Ναζί.
• GERALD REITLINGER’S: Τα Ες Ες, άλλοθι ενός Έθνους.
• RUDOLPH HOESS’S: Διοικητής του Άουσβιτς.
• CRHISTOFER INHERWOOD’S: Κρίστοφερ και οι όμοιοί του.
• OTTO FRIEDRICH’S: Η εμπνευσμένη καρδιά.
• RICHARD GRUNBERGER’S: Η κοινωνική ιστορία του Γ’ Ραιχ.
• JEFFREY WEEK’S: Βγαίνοντας έξω.
• HEINZ HEGIER’S: Οι άνθρωποι με το ροζ τρίγωνο.
• W. I. SCOBIE’S: Στρατόπεδα θανάτου, που δημοσιεύτηκε στο GAY SUNSHINE, τεύχος 25.

Πηγή:

---

Μάρτιν Σέρμαν Μπέντ, μτφ. Γιώργος Θεοδοσιάδης, εκδόσεις Αμοργός, Αθήνα 1980