The Hanging Garden (1997), a film by Thom Fitzgerald

Ο κρεμαστός κήπος (The Hanging Garden 1997) μια ταινία του Τομ Φιτζέραλντ

Ο Γουίλιαμ επιστρέφει στο πατρικό του μετά από δέκα χρόνια απουσίας. Τώρα ο Γουίλιαμ είναι ένας γοητευτικός νεαρός που δεν κρύβει την ομοφυλοφιλία του. Το παρελθόν όμως τον έχει στοιχειώσει γιατί, σαν πιτσιρικάς, ήταν χοντρός και πολύ ονειροπόλος. Ο Γουίλιαμ διαλέγει να επιστρέψει σπίτι του σε μια δύσκολη στιγμή. Η αδελφή του Ρόσμαρι ετοιμάζεται για το γάμο της και δεν είναι και πολύ ευχαριστημένη με αυτό.

Δραματική ταινία με έντονες “σουρεαλιστικές” αποχρώσεις -που σου δίνουν την αίσθηση την απόδρασης- και βία που γλείφει το καλοδομημένο στόρι. Μια ευχάριστη έκπληξη από τον Καναδά. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τομ Φιτζέραλντ ασχολείται με τον εύθραυστο κόσμο ενός αγοριού που δημιούργησε ισχυρές άμυνες μέσα στη φαντασία του για να μπορέσει να παλέψει με την σκληρή πραγματικότητα που τον περικύκλωνε στην εφηβεία του. Αυτή η εξαιρετικά ευαίσθητη ταινία λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Σαν ωμό κοινωνικό δράμα εκπλήσσει με τη σκληρότητα και το ρεαλισμό των σκηνών -η καταγραφή της κτηνωδίας μέσα στην οικογένεια του Τομ είναι από τις πλέον ρεαλιστικές- και σαν εκκεντρικός coming of age-εφιάλτης σχεδόν μας σοκάρει με τις σκοτεινές διαδρομές του. Ο κρεμαστός κήπος σε κάποιες στιγμές μας θυμίζει το εξαιρετικό Διάφανο δέρμα του Φίλιπ Ρίντλεϊ, και αυτό το συνεχές ταξίδι από το παρόν στο παρελθόν -και τούμπαλιν- οδηγεί τον θεατή σε ανεξερεύνητες περιοχές. Με τον Κρεμαστό κήπο ανοίγει το μυαλό και λειτουργούν στο φουλ οι αισθήσεις.

Πηγή

---

Αθηνά Σωτηροπούλου, Έξοδος, 30 Απριλίου 1999

 

Την ημέρα του γάμου της αδελφής του, ο Γουίλιαμ επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια απουσίας στο σπίτι του. Όταν είχε φύγει ήταν παχύσαρκος και δυστυχισμένος, ενώ τώρα επιστρέφει ένας λεπτός ελκυστικός νεαρός που δεν κρύβει την ομοφυλοφιλία του. Γρήγορα η οικογένεια του Γουίλιαμ αποκαλύπτει το προβληματικό προφίλ της: η αθυρόστομη Ρόσμαρι δεν είναι η τέλεια νυφούλα αλλά και ο μέλλον σύζυγός της ο Φλέτσερ δεν είναι και ο ιδανικός ερωτευμένος σύζυγος καθώς καλοβλέπει τον Γουίλιαμ.

Η μητέρα τους ζει στον κόσμο της, η γιαγιά του τα έχει εντελώς χαμένα, ο πατέρας τους πίνει όλη την ώρα, η μικρή Βάιλετ, την οποία ο Γουίλιαμ ούτε καν γνώριζε ότι υπήρχε, είναι κατσούφα και γκρινιάρα, ενώ ακόμη και ο σκύλος είναι τυφλός και ξεμωραμένος. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ο Γουίλιαμ καταλαμβάνεται από οράματα, βλέπει τον εαυτό του στο παρελθόν 150 κιλά, τον κοροϊδεύουν στο σχολείο, ο πατέρας του τον χτυπάει, ενώ κάποια στιγμή η γιαγιά του τον πιάνει στα πράσα να πασπατεύει το νεαρό τότε Φλέτσερ. Τη σχετική ανακατωσούρα ακολουθεί το μοναχικό κορμί του Γουίλιαμ να κρέμεται στη μηλιά του κήπου και κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και το σουρεαλισμό, ο ίδιος ο Γουίλιαμ αντικρίζει το πτώμα του.

Το παρών και το παρελθόν γίνονται ένα απολαυστικό κινηματογραφικό ένα, γιατί τελικά είναι δύσκολο να επιστρέψεις στο σπίτι σου δέκα χρόνια μετά το θάνατό σου... Ένα κινηματογραφικό διαμαντάκι από τον πρωτοεμφανιζόμενο Τομ Φιτζέραντ που κέρδισε Βραβείο Κοινού και Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Τορόντο.

Πηγή, σημειώσεις και σύνδεσμοι

---

Κ. Μανδενάκη, Αξία, 30 Απριλίου 1999

Η ταινία στο imdb: Εδώ

© Photo by Goldwyn Films – 1997