Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

«Ξυπνᾶς τὸ αἰώνιο καλοκαίρι», ἕνα ποίημα τοῦ Γιώργου Θέμελη





Ξυπνᾶς τὸ αἰώνιο καλοκαίρι
Ξυπνᾶς τὸ αἰώνιο καλοκαίρι,
ἀνατέλλοντας ἕναν ἄλλο ἥλιο,
κάνοντας πιὸ ὄμορφα, πιὸ θαυμαστὰ τὰ μάτια,
καθὼς ἐλπίζουν νὰ σὲ ἰδοῦν, κρεμῶντας μιὰ λευκὴ ἀντηλιά…

Κ’ εἶναι ἡ σκιά σου αὐτὸ τὸ φῶς τὸ εἰρηνικὸ ποὺ πέφτει
στούς κάμπους – στεφανωμένους μὲ πορφυρὴ αἰωνιότητα…

Κ’ εἶναι ἡ σκιά σου αὐτὸ τὸ φῶς ποὺ μὲ τυλίγει,
καὶ μὲ σηκώνει, μὲ κρεμνάει ψηλά,
στὴν ἄνοιξη τοῦ κόρφου του!..



Γιῶργος Θέμελης, Ποιήματα, ἐκδόσεις Ἰανός, Ἀθήνα, 1986



Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

«Τοῦ καλοκαιριοῦ» (IIΙ), ἕνα ποίημα τῆς Ζωῆς Καρέλλη







Tοῦ Kαλοκαιριοῦ

[...]
IIΙ 
Ἄψογα καὶ προπάντων ζωντανά,
ὡραία σώματα νεανικά,
τούτη ζητῶ τή βεβαιότητα.
Mὴ μού θυμίσεις τήν ἀρετή,
ἔχει γεράσει, φόρεσε γυαλιά
μέ σκελετό χρυσό, φυλάγει
ἀπό τό φῶς τ' ἄχροα μάτια της.
Ἔχει ἀραιά μαλλιά, κοκκινωπά,
ἀσπριδερή ἐπιδερμίδα, ὄλο φακίδες
κιτρινωπές.

Πές, ἄν μπορεῖ
νά καταλάβει μιά τέτοια γυναίκα
τήν ὑπερηφάνεια πού χαρίζει ὁ ἥλιος
στό λαμπρό σῶμα, ἐφηβικό,
ἐκεῖνου τοῦ ἐφήβου ἀκριβῶς,
ποῦ στάθηκε γυμνός καί ὄρθιος,
στήν πλῶρη τῆς ἄσπρης βάρκας.
Περνούσε τό βαποράκι
τῆς συγκοινωνίας γιά τά θαλάσσια λουτρά
καί οἱ παχιές γυναῖκες μέ τά πολλά παιδιά,
χειροκροτοῦσαν ἄπ' τό πλοῖο ἔξαλλες.




Ζωή Καρέλλη, «Το καλοκαιριοῦ» (πόσπασμα), ἀπό τή συλλογή, Παραμύθια, (1955).



Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

«Τοῦ καλοκαιριοῦ», ἕνα ποίημα τῆς Ζωῆς Καρέλλη







ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Τοῦ Κ...

Τό ξανθό παλικάρι τοῦ καλοκαιριοῦ
ἔχει μιά γαλανή γραμμή πάνω στό λεῖο μέτωπο.
Στά καστανά του μάτια κρατάει τίς ἀχτίδες τοῦ
ἥλιου
μισοκλείνοντας τά σκιερά βλέφαρα,
ψιλοπαίζοντας τίς βλεφαρίδες ἀχτιδωτές.
Ἡλιοψημένο στυλώνει τό λαμπρό κορμί,
ἀμέριμνα χαμογελά καί ἄσκοπα.
Φαντάζουν κάτασπρα τά δόντια του,
μοιάζουν τ' ἄσπρα χαλίκια καθαροπλυμένα,
στ' ἀκρογιάλι τοῦ γαλάζιου καί κρυστάλλινου νεροῦ.

[...]




Ζωή Καρέλλη, «Το καλοκαιριοῦ» (πόσπασμα), ἀπό τή συλλογή, Παραμύθια, (1955).


Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

«Αυγουστιάτικο φεγγάρι», ένα ποίημα του Τσέζαρε Παβέζε (Cesare Pavese)





William Turner, Moonlight with shipping, 1820-30, (πηγή)



Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρα από τους κίτρινους λόφους, πέρα από τα σύννεφα
είναι η θάλασσα. Όμως ανάμεσα στη θάλασσα και σε σένα
υπάρχουν μέρες φοβερές, λόφοι που κυματίζουν και υψώνονται
στον ουρανό,
παρεμβάλλονται πριν από τη θάλασσα. Εδώ πάνω στο λόφο
υπάρχει η ελιά
και το πηγάδι, τόσο μικρό που δεν μπορείς να καθρεφτιστείς,
και οι καλαμιές, οι καλαμιές, που ποτέ δεν ησυχάζουν.

Και το φεγγάρι, ανεβαίνει. Ο σύζυγός της είναι ξαπλωμένος
σ' ένα χωράφι, με το κρανίο κομματιασμένο από τον ήλιο
- μια γυναίκα δεν μπορεί να τραβήξει ένα σώμα
σαν να ήταν σακί. Υψώνεται το φεγγάρι που ρίχνει μια μικρή σκιά
κάτω από τα στριφτά κλαριά. Η γυναίκα στη σκιά
κοιτάζει προς τα πάνω, μ' ένα μειδίαμα τρόμου
σ' αυτό το τεράστιο πρόσωπο, το με αίμα
που πήζει και πλημμυρίζει κάθε γωνιά των λόφων.
Το ξαπλωμένο σώμα στα χωράφια δεν κουνιέται
ούτε η γυναίκα στη σκιά. Μόνο το ματωμένο
μάτι μοιάζει να γνέφει σε κάποιον και να του δείχνει το δρόμο.

Έρχονται μεγάλες ανατριχίλες στους γυμνούς λόφους
από μακριά, και η γυναίκα τις νιώθει στην πλάτη της,
όπως τότε που τρέχανε σ' αυτή τη σταρένια θάλασσα.
Και τα φύλλα της ελιάς, χαμένα σ' αυτή τη θάλασσα
από φεγγαρόφωτο, θροΐζουν - ακόμα και η σκιά του δέντρου
αρχίζει να σκοτεινιάζει, να μεγαλώνει και να την καταπίνει.

Τρέχει έξω, στον φεγγαρένιο τρόμο,
και την ακολουθεί το θρόισμα της αύρας πάνω στους βράχους
και μια λεπτή σιλουέτα που της δαγκώνει τα γυμνά της πόδια,
τα φυτά, και τον πόνο στην κοιλιά. Έπειτα κρύβεται στη σκιά
γέρνοντας στους
βράχους δαγκώνοντας τα χείλη της.
Κάτω, η γη στο σκοτάδι, κολυμπάει στο αίμα.
Αύγουστος 1935




Τσέζαρε Παβέζε, «Αυγουστιάτικο φεγγάρι», από τη συλλογή, Η δουλειά κουράζει. Από τον τόμο, CESARE PAVESE, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μετφ. Γιάννης Η. Παππάς, εκδόσεις PRINTA, Αθήνα, 2004.



Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

«Εξοπλισμός θερινών αναγκών», ένα ποίημα της Κικής Δημουλά







Εξοπλισμός θερινών αναγκών

Κάτι ορθάνοιχτα παράθυρα
ανεβάζουν καλοκαίρι με το γερανό της μύγας.

Μετρώ και λείπουνε μια δυο συλλαβές του
και το πόδι του λάμδα σπασμένο
Κουνιότανε από πέρυσι.

Τώρα που θα καθίσει τόση ελάττωση
κι όλη η συνοδεία των ευνούχων της.
Πάντως είναι στέρεο το ελαττούμενο
σηκώνει τόνους άλγη. Κάτσε άφοβα.

Καλού κακού θα προσθέσω στον κατάλογο
μια ξαπλώστρα εις αντικατάστασιν
του σπασμένου λάμδα.

Χρειάζομαι επίσης
Τρανζιστοράκι κολλητό στ’ αυτάκια των κυμάτων
ν’ ακούνε μουσική από σταθμούς πειρατικούς της άμμου.
Ένα τραγούδι ευσυγκίνητο κομίζει συλλαβές
ίδιες σχεδόν μ’ αυτές που βρέθηκαν να λείπουν από
το καλοκαίρι και παραπανίσιες μάλιστα. Μην τύχει
να θυμηθείς και άλλους. Να έχουν να καθίσουν.

Γυαλιά απορροφητικά, μη θυμηθώ περισσότερους.
Αν και φορώ πότε πότε καπνούς επαφής.

Καπέλο για τον ήλιο
παρόλο που δεν καίει όπως τότε
που ήσουν μέρα νύχτα εφευρέτης του.
Να δοκιμάσω από περιέργεια ένα έγκαυμα παλιό
να δω αν ξεφλούδισε ο τρελός
έρωτας της πλάτης μου για δαύτο.

Μαγιό καινούργιο –πάχυνε πολύ η κάθοδός μου.
Να πω την αλήθεια λιγουρεύομαι
κι ένα καινούργιο σώμα να κάθομαι στα μίλια του
και να χαϊδεύω τις αέρινες ρυτίδες της θαλάσσης.
Αλλά θα επικρατήσει τελικά η λογική
του σώματος ετούτου που διαθέτω.

Άπαντα τα λάμδα της θαλάσσης
προσεκτικά να τ’ ανεβάζει ένα ένα
μέσα σε διάφανα μπλε σταγονίδια μη σπάσουν
ο γερανός του γλάρου.

Ποια θάλασσα;
Σκέτο νερό πειρατής οφθαλμαπάτης.
Πρόσφυγας εκ της μακρινής κοσμογονίας.
Εκμαυλιστικά απέραντο χάρη στις βαραθρώσεις
σχιζοειδής οξυθυμίες αρχικά του σύμπαντος.
Οφθαλμοπόρνος της ιερόδουλης φυγής.

Ποια θάλασσα;
Καιρός να επικρατήσει η λογική
του σώματος ετούτου που διαθέτεις.

Ντύσου και κολύμπα.
(Απαγορεύεται η ρίψις δακρύων.
Είναι που είναι από μόνη της αλμυρή
λύσσα η ωριμότης).





Κική Δημουλά, «Εξοπλισμός θερινών αναγκών». Από την συλλογή Ενός λεπτού μαζί, Ίκαρος, Αθήνα, 2010.



Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

«Πάντα εἶναι Αὔγουστος», ἕνα ποίημα τοῦ Γιώργου Χρονᾶ







ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Πάντα εἶναι Αὔγουστος
Τό χώρισμα ἀνάμεσα στά δωμάτια
Ξύλο μαυρισμένο.
Πάντα ἡ φωτογραφία στόν κίτρινο τοῖχο
Δείχνει τή συνάντηση στό ποτάμι
Τήν ὥρα πού ὁ ἥλιος μετέωρος ἀνάμεσα
Ἀπό δέντρα καί ἄμμο ναρκισσεύεται
Στό νερό.
Πάντα φτάνει τό τραῖνο στό σταθμό
Οἱ πρῶτες φωνές στούς διαδρόμους, τό πρῶτο τσιγάρο, τά μεγάφωνα
Οἱ ἀπίστευτες ματιές τῆς Κυριακῆς γιά ἕνα ταξίδι στή μυθολογία
Τό πλήθος, τά χέρια, τά μέλη, τά μάτια τῶν υπνωτιστῶν.
Πάντα εἶναι Αὔγουστος
Ἡ μητέρα σου στό διπλανό δωμάτιο ξερνάει καί σύ ἀγωνίζεσαι
Γιά τή μετατόπιση ἀνάμεσα ἀπό λίμνες, ἕλη, νεκρούς
Σέ βιβλία χημείας καί φυσικῆς πού τά ὀφείλεις τόν Σεπτέμβρη
Σέ σώματα ἀπέραντα ἀνέπαφων
Πού διατηρούνται στή ζωή
Μέ τή μυθολογία τοῦ Αὔγουστου
-Ὁ πατέρας σου ὑπέγραψε πρίν ἀπό λίγο
Δέν μπορεῖς νά φύγεις
Εἶναι Αὔγουστος.




Γιῶργος Χρονᾶς, ἀπό τή συλλογή, Τά ἀρχαῖα βρέφη, ἐκδόσεις Ὁδός Πανός, Ἀθήνα, 1980



Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

GEORGE QUAINTANCE (1902-1957), a tribute





George Quaintance (1902-1957), αφιέρωμα
 
Προλεγόμενα
Ο George Quaintance ήταν Αμερικανός ζωγράφος, φωτογράφος, γλύπτης αλλά και χορευτής. Η δουλειά του Quaintance έχει συμβάλει ουσιαστικά στην δημιουργία αυτού που σήμερα αποκαλούμε ομοφυλόφιλη ιδεολογία και κουλτούρα. Σχεδόν σε όλο το ζωγραφικό έργο του Quaintance, συναντάμε μυώδεις άρρενες που περιφέρονται σε μια κλειστή, αντρική θα λέγαμε, κοινότητα. Επιπλέον, το έργο του είχε ουσιαστικά σημαντική επιρροή σε μετέπειτα καλλιτέχνες όπως ο Tom of Filand.
Το έργο του Quaintance άρχισε να γίνεται γνωστό -και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον- αρχικά σε ένα εξειδικευμένο κοινό, όταν άρχισε να δημοσιεύει τα αντρικά σώματα που ζωγράφιζε σε περιοδικά με την υποστήριξη του Bob Mizer, εκδότη του Physique Pictorial (1951-1990). Πολλοί πίνακες ζωγραφικής αλλά και φωτογραφίες του Quaintance απεικόνιζαν εξιδανικευμένες ημίγυμνες αντρικές φιγούρες, γεγονός που αποτελούσε ζητούμενο του κοινού τέτοιων περιοδικών, αφού αρκετοί από τους αναγνώστες των εντύπων αυτών ήταν ομοφυλόφιλοι. Ήταν βέβαια η εποχή που το έντονα γυμνασμένο –φουσκωμένο θα λέγαμε- αντρικό σώμα είχε αρχίσει να γίνεται το μακρινό άπιαστο ιδανικό πολλών χιλιάδων ανδρών στην Αμερική της δεκαετίας ’60-’70, και ο Quaintance ουσιαστικά πρόσφερε απλόχερα την εικόνα των ονείρων αυτών των ανδρών με τη δουλειά του.
Στο ζωγραφικό του έργο οι μυώδεις καλοσχηματισμένοι άντρες του Quaintance έχουν ζωγραφιστεί με περισσή επιμέλεια. Κάθε λεπτομέρεια είναι εμφανώς ορατή. Δείχνουν ακέραιοι, άτρωτοι από το χρόνο και τις ασθένειες, να διασκεδάζουν και να χαίρονται τη ζωή. Ονειρική και συνάμα ουτοπική, ουσιαστικά, εικόνα, γέννημα του μυαλού ενός ομοφυλόφιλου καλλιτέχνη.
Σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για έναν καινοτόμο καλλιτέχνη ή για μια σημαντική ζωγραφική που έχει να προτείνει κάτι καινούργιο στη γραμμή ή στο χρώμα. Νατουραλιστικά με έντονο το ναΐφ στοιχείο και χρησιμοποιώντας αναγεννησιακά στοιχεία, ο Quaintance μας παρουσιάζει τις αντρικές κοινότητές του όπου καλοσχηματισμένοι λαμπεροί νέοι περιφέρονται ανέμελα, ανταλλάσσοντας ερωτικά βλέμματα, υπονοούμενα και χειρονομίες, αδιαφορώντας για οτιδήποτε πέρα από αυτό. Μακάριοι λωτοφάγοι που δείχνουν να τους απασχολεί μονάχα η καλοπέραση. Νάρκισσοι με το εγώ στον υπερθετικό βαθμό, εγκλωβισμένοι σε έναν νοσηρό αυτοερωτισμό. Στο ερώτημα αν οι άντρες αυτοί επικοινωνούν μεταξύ τους, η απάντηση είναι κάθετη. Όχι!!
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει την τέχνη του Quaintance, αφού ακριβώς αυτό είναι που τον ενδιαφέρει: Να παρουσιάσει άντρες που ελεύθερα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό ερωτοτροπούν μεταξύ τους· άντρες που δεν ντρέπονται για το σώμα τους, δεν φέρουν καμιά ενοχή για τη γυμνότητα τους· άντρες που χαίρονται και είναι περήφανοι γι’ αυτή τους την ομοερωτική προτίμηση.



Γνωρίζοντας τον George Quaintance
Ο George Quaintance γεννήθηκε στη βορειοδυτική Βιρτζίνια, που περιβάλλεται από τα βουνά Blue Ridge, και μεγάλωσε μέσα στη φύση, σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Luray που βρίσκεται 90 μίλια δυτικά της Ουάσινγκτον. Από μικρός έδειξε την κλήση και το ταλέντο του στη ζωγραφική και πολλές φορές άφησε άφωνους δασκάλους και συμμαθητές του.
Μέχρι την ηλικία των 18 σπούδασε ζωγραφική και σχέδιο στο Art Students League της Νέας Υόρκης. Να σημειώσουμε ότι εκεί φοίτησαν καλλιτέχνες όπως ο Norman Rockwell και ο Jackson Pollock. Την περίοδο αυτή θα ανακαλύψει και την κλήση του στο χορό. Μια ικανότητα που θα καλλιεργήσει για να ασχοληθεί ως ερμηνευτής νούμερων βαριετέ, αλλά δεν θα λείψουν και ρόλοι του κλασικού μπαλέτου, όπως και του ταγκό.
Στη δεκαετία του 1930 θα ανοίξει μάλιστα κομμωτήριο, ασκώντας το επάγγελμα του κομμωτή, πιθανότατα αναζητώντας λύσεις για τα δικά του αδύναμα, λεπτά μαλλιά και δεν θα αργήσει να κυκλοφορεί με περούκα, αφού τον ενοχλούσε ιδιαίτερα η απώλειά τους.
Σύντομα ο Quaintance θα γίνει ένας από τους πιο περιζήτητους κομμωτές των γυναικών της δεκαετίας του ‘30. Στο πελατολόγιό του συγκαταλέγονται ονόματα όπως αυτά των: Marlene Dietrich, Jeanette MacDonald, Lynne Fontanne και Helen Hayes.
Τα πρώτα του έργα στον τομέα της ζωγραφικής ήταν ανώνυμες διαφημίσεις, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 είχε αρχίσει να ασχολείται πιο συστηματικά φιλοτεχνώντας εξώφυλλα σε περιοδικά. Αρκετές από αυτές τις εικόνες υπέγραφε συνήθως με το ψευδώνυμο «Geo. Quintana». Μέχρι το 1937 ήταν ο πιο υψηλά αμειβόμενος εικονογράφος, κερδίζοντας περισσότερα από 50.000 δολάρια το χρόνο. Την ίδια περίοδο ασχολήθηκε με την προσωπογραφία, φιλοτεχνώντας πορτρέτα διπλωματών, κυριών της υψηλής κοινωνίας της Ουάσιγκτον, αλλά και φίλων του.
Το 1938, ο Quaintance συνεργάστηκε με τον Victor Garcia, ο οποίος έγινε το μόνιμο μοντέλο του, και ο σύντροφος της ζωής του, αλλά και συνεργάτης των επιχειρήσεών του. Η σχέση του Quaintance με τον Victor, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε από φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα ήταν μια ανοιχτή ερωτική σχέση που επέτρεπε στον καθένα να ζει και εμπειρίες με άλλους εραστές.
Το 1951, τα έργα του Quaintance με τους μυώδεις άντρες έγιναν οι εικόνες του περιοδικού Physique Pictorial που εκδίδονταν από τον Bob Mizer.
Έχει προηγηθεί η περίοδος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές του του '50 που παρατηρείται μια έκρηξη στο bodybuilding, με μια παράλληλη λατρεία γι’ αυτό και γενικά για τα πολύ γυμνασμένα σώματα. Πληθώρα περιοδικών κάνει την εμφάνισή της και ο Quaintance δεν θα παραλείψει να αρθρογραφήσει σε αυτά, γύρω από την καινούργια μόδα, αλλά και να φιλοτεχνεί εξώφυλλα για το περιοδικό Your Physique. Δεν θα είναι λίγες οι περιπτώσεις που θα κληθεί ως κριτής σε διαγωνισμούς bodybuilding που τότε αφθονούσαν.
Λόγω των ηθών της εποχής το μέχρι τότε δημοσιευμένο έργο του δεν επέτρεπε την απεικόνιση γεννητικών οργάνων και γενικά δεν είχε την τολμηρότητα που είχε μια μερίδα του έργου του που προωθούνταν για ιδιωτική χρήση. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν συναντάμε την τολμηρότητα που έχει το έργο του Tom of Finland, ο οποίος δεν ξεχνούσε να αναφέρει τον Quaintance σαν μια σημαντική επιρροή, και που ουσιαστικά με το έργο του γκρέμισε πολλά ταμπού και αγκυλώσεις της σεμνότυφης αμερικάνικης κοινωνίας. Να προσθέσουμε εδώ βέβαια και τον Harry Bush, έναν εξαιρετικό και καινοτόμο σχεδιαστή, που με το σπουδαίο έργο του ώθησε δυναμικά την ομοφυλόφιλη κουλτούρα και μάλιστα σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους.
Ο George και ο Victor μετακόμισαν σε ένα σπίτι στην Αριζόνα που του έδωσαν το όνομα Rancho Siesta. Εκεί ο Quaintance εγκατέστησε το «Studio Quaintance». Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα επιχειρηματικό εγχείρημα για την παραγωγή και προώθηση της τέχνης του, η οποία άρχισε να φετιχοποιεί τη μαχητική εμφάνιση των καουμπόη. Οι πίνακές του θα συνεχίσουν να έχουν για κοινή γραμμή τους μυώδης άντρες, σε παραλλαγές, αλλά τώρα έχουν πάρει το πρόσωπο Μεξικανών, ή των καουμπόηδων που φοράνε τζιν και μπότες.
Το 1953, Quaintance ολοκλήρωσε μια σειρά από τρεις πίνακες με θέμα έναν ταυρομάχο, και συγκεκριμένα τον ταυρομάχο Angel Avila. Έναν μελαμψό Λατίνο που έγινε και ερωμένος του. Μια σχέση που συνεχίστηκε παράλληλα με την σχέση του με τον Victor Garcia. Σε μια επιστολή σε ένα φίλο του με ημερομηνία 27 Απρίλη 1953, ο Quaintance γράφει ότι τα έργα αυτά: «έγιναν μέσα σε αναταραχή, με πολύ πάθος, αλλά και σε συναισθηματική αγωνία».
Πραγματικά μέσα σε αυτό το τρίπτυχο αντανακλάται ουσιαστικά όλη η πορεία του έρωτα, από την παρόρμηση για σωματική ικανοποίηση μέχρι το θάνατο, σαν κατάληξή του. Σίγουρα οι πίνακες αυτοί είναι οι σημαντικότεροι στο έργο του Quaintance.
Μέχρι το 1956, η επιχείρηση «Studio Quaintance» σημείωσε τέτοια επιτυχία που ο Quaintance δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην ζήτηση της αγοράς για έργα του. Έτσι συχνά αναγκαζόταν να δουλεύει τις νύχτες κάτω από τη λήψη των χαπιών PEP για να παραμένει ξύπνιος.
Ο George Quaintance πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 8 Νοεμβρίου 1957, στην ηλικία των πενήντα πέντε ετών.

Πηγές

Στοιχεία για τη σύνταξη της βιογραφίας του George Quaintance αντλήθηκαν από τη μονογραφία Quaintance, εκδόσεις Taschen, 2010.
© κειμένου, gayekfansi.blogspot.gr
© έργων, στις ιδιωτικές συλλογές, τις συλλογές των γκαλερί και των μουσείων όπου ανήκουν.



Εξώφυλλα του περιοδικού Your Physique


The Bandit, 1953


Baths of Ancient Rome


Baths of Ancient Rome (ΙΙ)


Απόλλωνας, λάδι σε καμβά, 1952


Noise in the night, (1951-1952)


Shore Leave


Slave Market


Egyptian Wrestlers, 1952


Βάκχος, 1956


Idyll, 1952


Rainbow Falls, 1954


Havasu Creek, 1948

Kanaka Fisherman, 1940


Kanaka Fisherman (ΙΙ), 1940


Morning in the Desert, 1949


Night in the Desert, 1951


Ο Ορφέας στον Άδη, 1952


Siesta, 1952


Siesta, (detail), 1952


Portrait of Stephen Barclay, 1940


The Pyramid Builders, 1952


Glenn Bishop Tree


Island Boy


Lake Apache


Moonlight


After the Storm


Manolo-1


Navajo


Point Loma


Staurday Night


Sunlit Depths


Thunderhead


The Falconer


Sunrise


Sunset


 
Sunset, (detail)


Υπογραφή του George Quaintance


O George Quaintance ποζάρει μπροστά στο έργο του Havasu Creek