«Πάντα εἶναι Αὔγουστος», ἕνα ποίημα τοῦ Γιώργου Χρονᾶ

ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Πάντα εἶναι Αὔγουστος
Τό χώρισμα ἀνάμεσα στά δωμάτια
Ξύλο μαυρισμένο.
Πάντα ἡ φωτογραφία στόν κίτρινο τοῖχο
Δείχνει τή συνάντηση στό ποτάμι
Τήν ὥρα πού ὁ ἥλιος μετέωρος ἀνάμεσα
Ἀπό δέντρα καί ἄμμο ναρκισσεύεται
Στό νερό.
Πάντα φτάνει τό τραῖνο στό σταθμό
Οἱ πρῶτες φωνές στούς διαδρόμους, τό πρῶτο τσιγάρο, τά μεγάφωνα
Οἱ ἀπίστευτες ματιές τῆς Κυριακῆς γιά ἕνα ταξίδι στή μυθολογία
Τό πλήθος, τά χέρια, τά μέλη, τά μάτια τῶν υπνωτιστῶν.
Πάντα εἶναι Αὔγουστος
Ἡ μητέρα σου στό διπλανό δωμάτιο ξερνάει καί σύ ἀγωνίζεσαι
Γιά τή μετατόπιση ἀνάμεσα ἀπό λίμνες, ἕλη, νεκρούς
Σέ βιβλία χημείας καί φυσικῆς πού τά ὀφείλεις τόν Σεπτέμβρη
Σέ σώματα ἀπέραντα ἀνέπαφων
Πού διατηρούνται στή ζωή
Μέ τή μυθολογία τοῦ Αὔγουστου

-Ὁ πατέρας σου ὑπέγραψε πρίν ἀπό λίγο
Δέν μπορεῖς νά φύγεις
Εἶναι Αὔγουστος.

---

Γιῶργος Χρονᾶς, ἀπό τή συλλογή, Τά ἀρχαῖα βρέφη, ἐκδόσεις Ὁδός Πανός, Ἀθήνα, 1980