ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ἕνα ποίημα τοῦ Βασίλη Δημητράκου

ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Γονατιστό, μὲ χείλη δαγκωμένα ἀπ' τὸ πεῖσμα

καὶ μπράτσα ἱκανὰ νὰ σφίγγουν μπουλώνια

τὸν κρυφοκοιτάζω μέσα ἀπ' τὸ κλαρκ

καὶ περιμένω, πῶς καὶ πῶς νά 'ρθει στὸ θάλαμο.

Νὰ πετάξει ἀρβύλες καὶ φόρμα, νὰ ξαπλώσει

μὲ τὸ σώβρακο μονάχα, κουρασμένος

καὶ μὲ τὴν μυρουδιὰ τοῦ γράσου νὰ μιλάει πάλι

γιὰ τὴν πουτάνα ποὺ τοῦ 'κανε τὸ κέφι

χαϊδεύοντας τὸ τρίχωμά του στὴν κοιλιά.

Θέλω νὰ καμαρώσω τὴν γύμνια του· μὲ λύσσα

νὰ ρουφάω τὸ τσιγάρο, σχεδιάζοντας

τὸ κεφαλοκλείδωμα ἀνάμεσα στὰ πόδια του...

Ἔτσι, σιγὰ σιγά, θέλω νὰ λιώνω.

---

Βασίλης Δημητράκος, ἀπὸ τὴ συλλογή, Γιὰ ἕνα πόδι στὸ μάγουλό μου, Ἐκδόσεις Μπιλιέτο, Παιανία, 2007.